Met een vertraging van meer dan 26u komen straks mijn zusje en schoonbroer aan. Na een hele dag wachten voor een vlucht van Johannesburg naar Kaapstad (hadden deze vlucht gemist door een opeenstapelng van omstandigheden) kregen ze te horen dat ze in Johannesburg moesten overnachten, en een vlucht hebben om 6.30am. Toen Britt me gisterenavond opbelde met dit nieuws, klonk ze oververmoeid en waren er dikke tranen. Mijn hart brak om haar zo te horen.
Ik zit in mijn 'down' dagen en mag niet in ruimtes komen waar veel mensen zijn, maar ik ga straks toch mee naar de luchthaven, het kan me niet schelen, het wachten heeft te lang geduurd. Ik ben ook verondersteld om geen mensen te omhelzen of te kussen nu, wel...stomme chemo, probeer mij straks maar eens tegen te houden!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Dat is niet gemakkelijk zo lang wachten op je geliefde familie.
maar alles valt steeds op zijn pootjes.
Groetjes!
Een reactie posten