weekendje weg

Dit weekend zijn we er even tussenuit gegaan. Na de toestanden van de voorbije maanden waren we er echt wel aan toe. Met een stel vrienden zijn we naar Plettenberg getrokken, waar we zalig hebben gebabbeld, gegeten, gedronken, en te weinig hebben geslapen. Op onze terugweg hadden we een kleine tussenstop om te gaan bungee-springen. Dominique stond niet direct te jubelen van pure vreugde met mijn beslissing, "Eerst jouw 2 operaties en nu dit ! Je weet niet wat je me aandoet!" (sorry Dominique!)

Ik was van plan om dat heel netjes te doen, en te duiken, maar was zo onnozel om eerst naar beneden te kijken toen ik op het platform stond (wat uiteraard wordt afgeraden!),waardoor ik totaal verkeerd reageerde en fout sprong, nl. rechtop ipv van met m'n hoofd eerst naar beneden. Maar heb het overleefd en zal het zeker nog een keer doen !

En nu naar m'n bed !

bionic woman

Vanmiddag nog eens een paar uurtjes bijgeslapen. Ik was vanochtend een half uurtje gaan lopen, ik heb nog stramme spieren van het loopje van eergisteren ! Waaauw, wat een conditie...er dus nog veel werk aan de winkel !

De vermoeidheid die me vanmiddag overviel kan nu ook wel te maken hebben met het feit dat we gisterenavond naar een openluchtconcert van Sarah Bettens zijn geweest. Het is heel raar, heb plots zo van die energieboosten, maar de dag daarna moet ik het bekopen natuurlijk. Om 1 of andere reden moet ik nu ineens de bionic woman gaan uithangen, wat natuurlijk compleet absurd is, want mijn lijf protesteert te pas en te onpas.

Vanaf nu mag ik terug vitamines nemen, kan nooit geen kwaad om wat extra hulp te hebben om m'n lichaam terug op te bouwen. Tijdens de chemo werden vitaminepreparaten afgeraden omdat dit zou 'botsen' met de chemo.

(ben ondertussen al wel 1,2 kg kwijt, jipiee!)

ct-scan

Vanmiddag heb ik een CT-scan moeten laten nemen, als voorbereiding voor de bestralingen. Tijdens de CT-scan worden afbeeldingen gemaakt van de te bestralen plaats. Er werden 3 kleine tattoostipjes aangebracht, dit is om de stralenbundel heel nauwkeurig te richten. De stipjes blijven voor altijd zichtbaar, maar vallen nauwelijks op (gelukkig!).

Vandaag heb ik m'n loopschoenen niet aangetrokken, ben weer even leeggezogen...

Normaal gezien had ik morgen m'n 6de chemo moeten krijgen. Ben er plots niet meer rouwig om dat het niet meer doorgaat :)

lopen

Ben net nog lopen, op een rustig tempo, lopen, flink doorstappen, lopen, flink doorstappen, hijg hijg, puf puf...Ik heb het een kwartier volgehouden, dat stelt natuurlijk niks voor, het had waarschijnlijk beter gegaan als ik eerst had gegeten en gedronken, op je nuchter maag inspanningen doen, is niet echt slim natuurlijk.....
Het gevolg is dat ik nu 3 Chokotoffen heb binnengewierd (zeer eigenzinnig dieet?!).

Morgen poging nr. 2, met eerst een ontbijt !

Nu ga ik best toch maar even languit.....Het is duidelijk hoe zwaar de chemo m'n lijf en energie heeft aangetast.

gewicht

Een overvloed aan cortisone heeft mij een extra gewicht van 6(ZES!)kg opgeleverd. Het is uiteraard niet enkel de cortisone die een rol speelt in deze hatelijke gewichtstoename, maar ook het andere vergif in de chemo dat mij gedwongen heeft om 80% van m'n tijd horizontaal door te brengen, in bed of in de zetel.
Ik zou natuurlijk onvoorstelbaar hard kunnen beginnen sporten, maar alleen al m'n sportschoenen aantrekken zuigt al de helft van de energie uit mijn lijf. Beter nog even wachten dus, voor de training van de marathon :)

pluche

Ik had altijd gedacht dat vanaf de eerste dag na m'n laatste chemo ik 'hup en dartel' door het leven zou gaan. Foutje ! Ben nog nooit ZO moe geweest. Het wordt echt te belachelijk voor woorden. Naar de supermarkt gaan, even gaan slapen, helpen met het huiswerk van Pieter, gaan slapen, koken, gaan slapen, in bad, gaan slapen,...
De dagen gaan gewoon aan mij voorbij, zonder ik er echt erg in heb. Voor de rest doen vooral m'n armen nog pijn, maar dat went blijkbaar wel.

De pluche bovenop m'n hoofd blijft ...euh...plucherig, maar de 'echte' haren zijn toch wel zichtbaar aan het worden.

De gedachten aan de testen die er in de toekomst gaan gebeuren, maken me eigenlijk heel bang, ik weet het, ik moet er nog niet aan denken, maar ben gewoon wel realistisch, de kans om terug die vettige kanker te krijgen ligt een stuk hoger nu het in m'n lijf is (geweest).
En nee, altijd positief blijven denken en blijven lachen is gewoon niet mogelijk. Daar kunnen m'n lotgenoten zeker over meespreken...

We gaan ons een weekendje boeken, er even tussenuit, en eventueel vreselijk zalig languit gaan in een spa. :)

uitvallen, groeien, uitvallen, groeien,...

Vanavond vertrekt mijn moeder terug naar Belgie :( We hebben gelukkig de tijd gehad om wat bij te kletsen, en ze is een zalige hulp geweest, terwijl ik knock out in de zetel lag.

De pijn is ondertussen wat dragelijker geworden, maar is nog permanent aanwezig. Jammer genoeg is de vermoeidheid er niet echt op verminderd, integendeel.
Gisteren nog een haartest uitgevoerd, en dat blijft nog heel enthousiast uitvallen...maar de haargroei die tegelijkertijd hardnekkig aan het werk is, neemt de overhand. Ha!

veel pijnstillers aub

Heeft er aub iemand een oplossing om vrolijk de dag door te komen, als je overal pijn hebt en wreed misselijk bent ??

dipje

Er zijn al dagen geweest dat ik me beter heb gevoeld....Pijn, overal pijn. Misselijk.

bestraling

Zoals te verwachten loop ik vandaag weer met behoorlijk blozende wangen rond.
Ondertussen is er een afspraak gemaakt om op 22 april de aftekening te doen, waar er juist bestraald moet worden. De dokter zei dat er 3 punten worden getatoeerd, ik vroeg of het ook minder drastisch kon, die 3 punten zijn er dus echt wel voor de rest van mijn leven. Nu, zolang het maar 3 puntjes zijn en geen slangengevechten of andere fraaie taferelen, kan ik me er wel bij neerleggen.
Vanaf 5 mei wordt er dan dagelijks bestraald, laatste bestraling is op vrijdag de 13 (!) juni.

niet te geloven...

Vanmiddag ging ik naar de oncologe, ik voelde me al heel de dag echt niet lekker in m'n vel. Ik zei, voor de grap "Ik ben het beu, ik stop er nu mee" (was dat echt niet van plan want ik keek echt wel uit naar de voorlaatste!). Ze antwoordde "Het lijkt me ook beter te stoppen, vandaag doe je nog je 5de chemo en dan stop je er mee". Eerst dacht ik dat het om een 1-april-grap ging, met een dag vertraging dan. Blijkt dat mijn bloed met de laatste chemo zo sterk achteruit is gegaan, dat een 6de (en laatste) chemo niet haalbaar zou zijn. Mijn beenmerg hangt, bij wijze van spreken, in flarden vaneen.
Ik sloeg volledig in paniek, een chemo te weinig, wat voor gevolgen gaat dat hebben ?? Ze zei dat ze dat wel meer doen, als het bloed te slecht blijkt te zijn. Het heeft ook totaal geen zin om m'n 6de chemo bv. over 2 maanden te krijgen. Vandaar dat er werd beslist dat vandaag mijn laatste chemo werd gegeven.
En voila, die is nu binnen ! Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik nu overgelukkig ben. Ik ben er in tranen uitgebarsten, ik voelde me zo slecht, en ik vind het echt geen goed nieuws dat ik geen 6de krijg.
Ik ga me nu even verder uitzieken in de zetel.

HET KAN NU ALLEEN MAAR BETER WORDEN !

nr.5

Straks mag ik heel waarschijnlijk chemo nr. 5 gaan ontvangen, ik had liever Chanel nr. 5 in onvangst mogen nemen, maar ik vermoed dat ze dat niet hebben bij de oncologie. Het bloedtrekken gisteren ging vlotjes, de verpleegster heeft maar 1 maal moeten prikken, dus er zijn geen gewonden gevallen deze keer :)

Ik ben heel blij dat het de voorlaatste is maar tegelijkertijd geeft enkel de gedachte al me een waanzinnig misselijk gevoel. Ik hou de pilletjes om de misselijkheid te bedwingen dicht bij me. Ondanks hun degoutant slechte smaak, neem ik ze met momenten met plezier in!

Mama gaat mee straks dus ik heb wat gezelschap.