dinsdag 9 december 2008

te warm....

Sorry, is weer lang geleden !
De vakantie is begonnen voor Pieter en dat uit zich vooral in 'mama, ik ga een paar dagen logeren bij een vriendje'. Sinds de laatste schooldag (vrijdag) heb ik hem niet meer gezien ! :D Hij is er trouwens nog altijd van overtuigd dat als hij weg is, wij hier onmiddellijk een wild feestje bouwen om z'n afwezigheid te vieren. Hihi, toch lekker niet, Pieter :D

Het is 1 uur 's nachts, ik kan niet slapen, de hitte houdt me wakker. Ik hoor jullie denken 'gelukzak!' maar het koelt echt niet af, vanmiddag nog 40 graden. Maar ik mag eigenlijk niet klagen (al zijn wij Vlamingen absolute sterren in klagen over het weer ! :D)

De vermoeidheid neemt weer de absolute bovenhand en ben dat eigenlijk behoorlijk beu aan te worden. But what can I say......

20 december komt mijn zusje weer, met haar 2 kinderen. Het zal de 3de keer zijn dat we elkaar zien dit jaar, zo vaak hebben we elkaar nog nooit gezien :D We trekken er een paar dagen op uit, op zoek naar wilde beesten. Ik kijk daar waanzinnig naar uit en kan alleen maar hopen dat die belachelijke vermoeidheid ook een paar dagen (langer mag ook) op verlof gaat.

Ik onderneem nu poging 65 776 om te gaan slapen. Voorzien van een zak ijsblokjes in mijn nek en een grote plas ijskoud water in m'n buik.....

vrijdag 21 november 2008

examens ! Joepie....

Niet veel soeps te melden van deze kant van de aarde. Pieter zit volop in de examens en leren kan hij best ....met de mama naast hem. Ik heb daar geen probleem mee, want zo weet ik perfect waarmee hij bezig is en heeft hij niet teveel kans om de vogeltjes in de bomen te tellen, want dat blijkt tijdens het studeren toch opeens zooo ontzettend boeiend te zijn !
Er is natuurlijk een klein nadeeltje, ik kan me absoluut nog niet te best concentreren (vermoeidheid, remember!), maar vorige keer als ik samen met hem leerde was ik volop bezig met de chemo en da's toch wel een wereld van verschil.
Nog 4 examens te gaan, maandag 2, dinsdag 2 en vanaf dan mag het terug wat rustiger aan... :)

zondag 9 november 2008

conditie

Gisteren nog eens even bij de kapper binnengeprongen en voor de eerste keer sinds heeeel lang werd er terug een haardroger gebruikt EN een borstel. Ik stond er van versteld! De rekening wees me er op dat ik terug bij de 'normale' klanten behoor :D (moest voorheen vaak niet betalen om m'n korte plukken te laten herschikken).

Vanaf morgen begin ik terug met m'n loopprogramma, proberen om m'n conditie toch terug op te krikken en vermoeidheid hierdoor PROBEREN wat kwijt te raken. De zon staat hier om 5.30u te blinken, dus een zalig moment om door de nog slapende straten te lopen.

De vermoeidheid blijft nog echt een struikelblok, vaak gaat om 19.30u mijn licht uit.
'Tijd geven' zegt de dokter altijd, maar ik heb hem vergeten te vertellen dat ik geen geduld heb!!

zaterdag 1 november 2008

1 jaar

1 november 2007 zal in m'n geheugen gegrift staan voor de rest van m'n leven (hoe lang dat ook mag zijn !). Op die dag kreeg ik het verdict 'kanker' voorgeschoteld (5 maanden nadat papa was gestorven aan kanker). Een slag in m'n gezicht, ongeloof, woede, pijn, frustratie, duizend vragen, ...

1 jaar = 2 operaties, 5x chemo, haaruitval, uitgeput, pijn, ziek, 32x bestralingen, de start van 5 jaar Tamoxifen met vervroegde menopauze als resultaat, 3 maandelijkse doktersbezoeken,...Je hoopt dit hoofdstuk na 1 jaar te kunnen afsluiten, maar zoiets kan gewoonweg niet. Was het maar zo simpel !

Mensen vragen me soms of ik er sterker ben uitgekomen. Sterker...ik weet het niet, eerder 'anders'. Het heeft me wel meer doen laten nadenken over wat ik verder wil in dit leven.

Gisteren is m'n zus voor een mammo gegaan, alles was in orde (ja, er is toch enige gerechtigheid in de wereld!). De dokter wees haar wel op 2 risicofactoren :
1) de zus (ik dus, een vergiftigd geschenk, sorry zus!)
2) goedaardige dysplasie (veel klierweefsel, geen vetweefsel)

Hierdoor stijgt de kans op kanker van 1/10 naar 1/8. Maar met een jaarlijkse grondige controle kan het ergste vermeden worden.

Trouwens...zo snel krijg je de Tielemans-zussen niet klein !! :D

vrijdag 24 oktober 2008

slaperdeslaap

Ja, ik weet het, het is hier maar stil maar heb niet veel te melden. Ik kan niet elke dag schrijven dat ik weer om 19.30u ben gaan slapen, pffff. Als er een wedstrijdje om-ter-beste-de-Schone-Slaapster-imiteren zou worden uitgevonden, zou ik nu al een wreed knap ding moeten zijn :D
Echt de uren die ik slaap...ben benieuwd hoelang dat dat nog mag duren!

Heb vanochtend nog een bezoekje gebracht bij mijne lieve chirurg (je weet wel, professor Gobelijn), hij heeft bevestigd wat ik al een paar weken wist, dat alles prima is :)
Binnen 3 maanden nog eens op onderzoek en zo blijven we bezig he (vooral met doktersrekeningen te betalen ! :D)

donderdag 9 oktober 2008

onkruid vergaat niet!

Na een niet zo'n geweldige nacht sleurde ik mezelf naar de radiologie om 11.45u.
"Mevrouw Tielemans, u staat niet geboekt". Ik schiet er in een Franse colere, dit kon ik er echt niet bij nemen, ik moest en zou NU weten wat er in mij al dan niet aan het broeien is! Ze begrepen m'n situatie en konden me nog erbij nemen om 13.15u. Ik heb heel netjes m'n excuses aangeboden en hen uitgelegd dat ik nu een beetje op de toppen van mijn tenen leef en dat een verkeerde boeking echt niet tot de mogelijkheden hoort. Het zal geen 2de keer gebeuren, vermoed ik. Allez, als ik nog binnen mag hahahahaha.

Soit, eerst de mammo (een digitale voortaan), waar ik niet echt heb zitten gieren van 't lachen, miljaar, die gehandicapte borst was mega pijnlijk ! Heb een vies gezicht getrokken, maar heb niet geroepen, echt waar, ik heb me gedragen!

Vervolgens de echografie, ik heb gesmeekt om te zoeken en te zoeken tot ze 200% zeker waren dat er niets te zien was. En.....ze vonden niks :)

Ik ben een tevreden persoon!

Trouwens, nog een mega dikke merci aan iedereen die me een mail of sms heeft gestuurd, om mij moreel te steunen vandaag ! :)

woensdag 8 oktober 2008

afspraak vervroegd

Ik loop al een paar dagen met een pijnlijke, blauwe borst rond. Dominique heeft me naar de dokter moeten sleuren, want ik vind dat allemaal niet nodig (toch nog wel wat struisvogelpolitiek in mij, moet ik toegeven). Ze stelde voor om de mammo en echografie te vervroegen. Morgen om 11.45u 'mag' ik gaan. De afspraak met de chirurg blijft op de 24ste.

De huisarts zegt dat ze zich geen zorgen maakt, heb haar er op gewezen dat ze dat 30 oktober vorig jaar ook heeft gezegd....

Nu moet ik wel zeggen dat ik maandag een bh droeg die niet lekker zat (wat wil je, met anderhalve borst!)en hoogstwaarschijnlijk komt de pijn en de blauwe plek daarvan.

Ik zou behoorlijk liegen als ik zou zeggen dat ik niet bang ben. Was daarnet naar de supermarkt gegaan, en heb daar dubbel zo lang over gedaan dan nodig is. Bij elke afdeling bleef ik wat voor me staren, niet wetende wat ik daar stond te doen. Misschien ben ik het voorbije jaar wat te fatalistisch geworden, ik weet het niet.
Ik las in de wachtkamer nog een artikel geschreven door een vrouw met borstkanker. Ze schreef :"I'll know I'm cured the day I finally die from something else." En inderdaad, zo voelt het, je bent zogezegd 'genezen', maar dat weet je dus echt niet zeker.

Maar morgen schrijf ik hier dat alles ok is :)

vrijdag 3 oktober 2008

mini-bergje

De Kilimanjaro-klimmers hebben gisterenochtend om 6 uur de top bereikt. Knap gedaan!!

Ik heb gisteren m'n eigen mini-bergje beklommen (of noem je dat een heuvel?), ik heb nl. eindelijk een afspraak gemaakt voor de mammo. Vrijdag 24 oktober om 9.30u afspraak voor de mammo, om 11u afspraak bij de chirurg om de mammo te bespreken....SLIK!

zaterdag 27 september 2008

bergen beklimmen

Ik geef het toe, ik heb nog geen afspraak gemaakt voor een mammo. Ik ben nu een beetje naar excuses aan het zoeken waarom het nog niet gebeurd is...euh...pfff...ah ja, ik heb een darminfectie gehad (maar da's maar een flauw excuus, want dat duurde maar 24u).
Ok, ok, ik probeer het deze week....

Op het moment dat ik dit schrijf, zijn er verschillende vrienden begonnen aan hun beklimming van de Kilimanjaro (5895m). Donderdagochtend zouden ze op de top moeten zijn, als alles meezit natuurlijk! :) We duimen volop!
We hebben ook een tijdje getwijfeld of we niet zouden meegaan, maar dan kwam de 'je-hebt-kanker' diagnose, en dan is er geen denken meer aan natuurlijk. Ik heb het voorbije jaar al mijn eigen berg beklommen! En die was al zwaar genoeg!

donderdag 18 september 2008

afspraak maken

De telefoniste van de dokter belde me gisteren om te zeggen dat m'n bloed ok was, maar dat ik volgende week donderdag best de dokter zelf bel, want de dokter ligt tot volgende week in 't ziekenhuis.....

Ik zou stilaan een afspraak moeten maken voor een mammo in oktober, maar ik krijg het maar niet over m'n hart om het te doen. Belachelijk natuurlijk want volgende maand is het breast cancer awareness month dus zal ik er genoeg met m'n neus in gewreven worden dat ik moet gaan. Trouwens als je in oktober dan voor een mammo gaat, krijg je 10% korting! Ik heb dus overschot van redenen om toch maar te bellen voor een afspraak....morgen misschien....

donderdag 11 september 2008

zeg 'ns AAAAAAH

Het was lang geleden dat ik nog eens een dokter van dichtbij had gezien, ik voelde al een paar dagen dat het de hoogste tijd was. Moedeloos, uitgeput. Tijd voor nog eens een check-up dus.
Ik doe m'n beklag bij de dokter. Ze bekijkt me en vraagt :"Wat verlang je eigenlijk van je lichaam?" Ik denk 2 seconden na (een serieuze inspanning) en antwoord :"Een mirakel!". Fout antwoord. Ze wees me er op dat ik gewoon niet teveel moest verlangen van m'n lichaam. Ben van de ene dag op de andere BOENK! in een (kunstmatige) menopauze terechtgekomen. Bij een natuurlijke menopauze gaat dat allemaal lekker geleidelijk en alles op z'n tijd. Bij mij natuurlijk niet. Een op hol geslagen hormonen-winkel, met andere woorden.
Daarnet had ik nog wat 'gegoogled' naar menopauze, werd er niet direct opgewekter van, van wat ik allemaal las. Niet lezen dus, gewoon ondergaan.
De dokter heeft nog 2 tubes bloed getrokken, om na te gaan wat er nog allemaal schort. Morgen belt ze met het resultaat, zal maar al pen en veel papier bij de hand houden :D. Nee, het gaat over eventueel ijzertekort en andere zaken. Niets kanker gerelateerd.

De lentezon doet ondertussen flink z'n werk, en ben ondertussen van het vieze witte Belgische kleurtje af. (was in de zon in 't slaap gevallen....)

woensdag 3 september 2008

Belgie

Sorry, ben eigenlijk te moe, te futloos om te schrijven. Heeft de trip naar Belgie teveel van m'n energie gevraagd ? Ik weet het niet. Ik sleep me voort, alles is teveel. Ik probeer gauw terug te bloggen.

donderdag 14 augustus 2008

pillenvoorraad

Heb zonet de apotheker overvallen en mijn portie pillen voor Belgie meegepikt. Ik sta in de startblokken om te kunnen vertrekken, al zijn de weersvoorspellingen niet echt geweldig, ik kijk er mega naar uit om even naar Belgie te gaan.

De vermoeidheid zorgt er voor dat ik het toch nog kalm aan moet doen, ik zou het liefst terug in mijn bed kruipen, maar daar schiet het huishouden ook niet echt mee op natuurlijk !

dinsdag 12 augustus 2008

Miss '60/'66/'84/'92

Een schurk in Belgie heeft een foto van me verwerkt tot deze ....euh schoonheden. Dan toch nog het liefst m'n after chemo 2008 coupe ! ('t is goed dat ik binnenkort naar Belgie ga om orde op zaken te stellen!!) :D

Dank u kapper/fotograaf !

dinsdag 5 augustus 2008

slaap slaap slaap

Het weer laat zich weer van z'n beste kant zien, ik begin stilaan te ontdooien !

De poetsvouw maakt het binnen redelijk onveilig met de stofzuiger en kletterende borden, dus ik heb me naar de tuin verplaatst. De lente doet een poging binnen te dringen en daar kunnen we alleen maar vrolijk van worden ! Ik kan de stilte in de tuin gebruiken, ben stik, stik, stikkapot (vermoedelijk van m'n pillen).
Binnen een 10-tal dagen zit ik op het vliegtuig voor een 12-tal uur. Ik kijk er ongelofelijk naar uit om naar Belgie te gaan, al zal de vermoeiende vlucht de wallen onder m'n ogen niet ten goede komen ! :D

vrijdag 1 augustus 2008

ik had moeten zwijgen...

Ik krijg net telefoon van de gynaecoloog.
Aan de bloedtest hebben ze gezien dat m'n menopauze is begonnen...ik kan me voorbereiden op vapeurs en andere ongemakken. Verdomme, ik ben 38! Het is een gevolg van de chemo....

Ik ben dus een oude vrouw in een 'vrij jong' lichaam. Damn!

Zit hier even te snotteren, maar besef maar al te goed dat er ergere dingen zijn in de wereld....

brrrr koud!

Terwijl iedereen in Europa heerlijk zit te puffen, zit ik hier in Sunny South-Africa met dikke truien, verkleumde handen en een rode neus te bloggen :)

Ik heb niets meer gehoord van mijn gynaecoloog, dus geen nieuws is goed nieuws, neem ik aan.
Mijn rechterarm doet al een paar weken behoorlijk pijn, maar ik ben het ZO beu om nog eens naar een dokter te gaan, ik zie wel wat er gebeurt. Zolang de arm niet begint te zwellen, ben ik er vrij gerust in, heeft het misschien iets te maken met de klieren die onder m'n arm zijn weggenomen, I don't know.

Ondertussen blijft m'n haar weelderig groeien. Je ziet het misschien niet goed, maar ik moet die weerbarstige massa bedwingen met een massa gel, ik heb nog nooit zo'n dik haar gehad. En die kleur ? Daar doe ik voorlopig lekker niets aan :D

dinsdag 22 juli 2008

muizenissen

Vanochtend bij de gynaecoloog bleek op het eerste zicht alles ok, ik heb haar gevraagd of ze wel zeker was, want bij m'n mammografie van januari vorig jaar bleek, volgens de radioloog, ook alles ok. Yeah right!
Moest ook nog even bloed laten nemen om m'n hormonenwinkel te laten controleren.

Daarnet voor een tetanus-spuit gegaan. In een reddingspoging om een muis uit Felix (de kat) z'n klauwen te redden, beet de muis me uit pure vreugde in m'n vinger, het bloed spoot eruit, dus de tetanus-spuit leek me geen slecht idee.
Kijk, ik bemoei me normaal niet met het jachtinstinct van m'n kat, maar als die kat om 1.30u 's nachts mij een piepende muis cadeau komt geven, dan wordt de Florence Nightingale in me toch even wakker. Ben er in geslaagd dat beestje te redden, al had het me wel iets dankbaarder mogen zijn....

verdoken slaappillen

Sinds 15 juli neem ik dagelijks een pilletje om de oestrogenen-toevoer naar m'n borsten te stoppen, en dit voor de volgende 5 jaar....Buiten de geweldig afschuwelijke smaak (ik ben echt geen held in pillenslikken!), hebben ze een 'fijne' bijwerking, ik val om 20.15u in slaap en lig in coma tot 8u 's ochtends. Tegen 4 uur 's middags verlang ik al naar mijn bed, ik hoop dat dit snel voorbij gaat, want anders ga ik de volgende 5 jaar niet veel meemaken, vrees ik! (slaappillen in disguise??)

Straks mag ik naar de gynaecoloog. Ben eens benieuwd wat ze nu weer gaan vinden. Na m'n 'funny looking kidneys' en een lever die ook niet echt is zoals hij zou moeten zijn. Mevrouw Tielemans, uw eierstokken zien er wat houterig uit en uw baarmoeder doet vreemd. Ik bereid me voor ! :D

dinsdag 15 juli 2008

Sofie

Gisteren stuurde ik een sms naar Sofie. Ik moest en zou te weten komen wat de dokters hadden gezegd. Ik had aan de stilte al moeten weten dat het geen goed nieuws ging zijn. Toen ze me terug een berichtje stuurde werd m'n bange vermoeden alleen maar bevestigd. Het bericht dat ze stuurde houdt me wakker, maakt me ontzettend boos en verdrietig tegelijkertijd. Ik wil en kan het niet geloven....

Lieve Sofie, weet dat we aan je denken, en dat we er zijn voor jou. Ook al zitten we nu op grote afstand van elkaar, we zijn er voor je. Hele dikke, warme knuffel. We spreken elkaar gauw XX

zondag 13 juli 2008

Belgie

De pijn begint stilaan mijn lichaam te verlaten, het is blijkbaar niet van plan volledig weg te gaan, maar het is tenminste al een pak minder. Blijkbaar wen je wel aan een constante pijn (tenminste als het niet alles overheersend is).

Ondertussen heb ik me een ticket geboekt voor een 10-tal dagen Belgie. Het wordt tijd dat ik m'n familie en vrienden laat zien dat ik wel ok ben :) Ik moet er uiteraard niet bij vertellen dat ik er keihard naar uitkijk om 10 dagen bij m'n zus te logeren. We hebben al vanalles gepland en ben al ondertussen volgeboekt !

Maar 1 dag heb ik opzij gezet, 1 dag dat ik Sofie ga bezoeken. Sofie die ik heb leren kennen via onze chatsessies die meestal 's nachts plaatsvonden, wegens de chemo die ons slapenloze nachten bezorgde. Sofie, een madame waarvoor ik alleen maar pure bewondering heb. Hang in there, girl!

zondag 6 juli 2008

blauw

Mijn borst begint blauw te worden, de pijn is onbeschrijfelijk.
Is er een dokter in de zaal ??

vrijdag 4 juli 2008

kapper

Deze week ging ik m'n paspoort laten verlengen (voor ik hier als illegaal word bestempeld!). Naar goede Belgische gewoonte heb je hiervoor een reeks pasfoto's voor nodig (ik heb eigenlijk nooit goed begrepen waarom je er meer dan 1 foto voor moet afgeven, op de dienst 'bevolking' moeten ze ergens een enorm grote muur hebben waarop ze alle pasfotos van alle Belgen hangen...).
Soit, ik liet dus foto's nemen, en de fotograaf zei me dat ik erg op Annie Lennox lijk. Ik moest daar ontzettend om lachen, omdat het niet de eerste keer is dat iemand me dat zegt. Hip hip hoera voor het korte haar!

Deze week ben ik naar....de kapper gegaan. Jaja, lach maar gerust, maar het was nodig! Achteraan begon de het 'redelijk hard' te krullen, ik was er voor verwittigd dat ik na de chemo krulhaar ging krijgen, maar dat wil niet zeggen dat ik daarmee moet akkoord gaan he! Dus daar is het wat bijgeknipt. Maar ik laat het lekker kort voorlopig!

(je hoeft geen lang haar te hebben om je goed te voelen in je vel of om er vrouwelijk uit te zien. Er zijn zelfs wildevreemden die naar me toestappen en die me complimenten geven voor m'n haar, dat is met m'n lang haar nooit gebeurt:)) Short hair rocks !

woensdag 2 juli 2008

chirurg

Net bij de chirurg geweest, hij zei dat het er allemaal ok uitzag. De afschuwelijke pijn komt nog van de bestraling, beweert hij. (hij is echt een spitting image van professor Gobelijn, best wel schattig!)
Hij wil me in november terugzien, op de dag dat ik mijn mammo en andere x-ray's heb gehad, om te bespreken wat hij ziet of beter gezegd NIET ziet !

Ondertussen doen de pijnstillers hun best om zich te bewijzen....

dinsdag 1 juli 2008

1 juli

Ik kan me niet inbeelden dat ik ooit zo hard naar vandaag heb uitgekeken, mijn eerste verjaardag als (ex)-kankerpatient. Het lijkt als een nieuw hoofdstuk na het afsluiten van een afschuwlijk jaar, het vieren van een nieuw jaar.

Allemaal mega bedankt voor de lieve wensen. En ja, iedereen mag het weten, ik ben 38 :)

maandag 30 juni 2008

en nog maar eens pillen...

Sinds vannacht word ik bevangen door een waanzinnige pijn, een pijn die met geen moment minder wordt. Ik weet niet waar kruipen en pijnstillers blijken niet te weten waarvoor ze dienen. De dokter staat voor een mysterie, ze heeft geen idee waar de pijn vandaan komt, het is nu 10 dagen na de laatste bestraling en de pijn zou na 7 zowat moeten over zijn. Ze vermoedt een ontsteking en heeft voor alle zekerheid anti-biotica voorgeschreven. Als tegen donderdag de pijn niet is geminderd, moet ik zeker terug voor verder onderzoek (maar deze pijn is echt niet houdbaar zolang, hopelijk beginnen m'n pijnstillers SNEL te doen waarvoor ik ze betaal!).

maandag 23 juni 2008

afspraak

Gedaan met naar het ziekenhuis rijden elke dag, dus tijd om afspraken te maken met de chirurg en de gynaecoloog.
Woensdag 2 juli zit ik al bij de chirurg, bij de gynaecoloog kan ik pas 22 juli terecht. Ik maak me niet teveel zorgen daarover eigenlijk.

Ik moet vanaf nu m'n leven terug herpakken, waar het 1 november was gestopt...

vrijdag 20 juni 2008

de laatste

Om 8 uur vanochtend een telefoontje. "Mevrouw Tielemans, de machine werkt momenteel WEL, dus als u wil, kan u nu komen, al kan ik niet garanderen dat als u hier bent, het nog werkt....". We wagen het er op, het is maar 5 minuutjes rijden van hier, dus we hebben niks te verliezen.
Ik plaats me voor de laatste keer op de tafel, en de bestraling begint. 2 seconden, machine valt uit, stilte...nog eens een seconde,...stilte,....5 seconden, stilte..., 2 seconden, stilte,...en zo ging het door totdat ik 'alles had gekregen'. Ik moest er wel om lachen, maar op hetzelfde moment kwamen ook de tranen, veel tranen. Tranen van opluchting, tranen om de testen die nog gaan volgen, tranen voor het bang afwachten.
Het begon allemaal op 30 oktober, bijna 8 maanden geleden dus. 8 maanden die we nooit zullen vergeten. Maar ook 8 maanden van onverbiddelijke steun van lotgenotes, familie en vrienden, waarvoor ik jullie ontzettend dankbaar ben!

Bij deze wil ik nog een extra hart onder de riem steken voor al m'n lotgenotes, vooral aan Sofie en Elly, we blijven uiteraard voor jullie duimen !!

donderdag 19 juni 2008

laatste bestraling

Zoals eigenlijk te verwachten was, is deze namiddag het bestralingstoestel weer in panne gevallen. M'n laatste bestraling gaat dus niet morgenvroeg door, met wat geluk wordt het morgennamiddag. Ach, wat doet het er eigenlijk nog toe !! :)

slakkenslijm

Nog 1 bestraling te gaan ! OLE!

Toen m'n zus hier in februari was, had ze een gigantisch 'verwen-pakket' in elkaar gestoken, met o.a creme om de verbrande huid van de bestraling te behandelen. Ze had die creme in Belgie bij de apotheker gekocht. "Ik heb voor jou een creme gekocht, maar je weet best niet op welke basis deze creme gemaakt is. Ja ok, ik zal het maar zeggen, het is met slakkenslijm!". Er zijn zo van die zaken die je liever niet weet, maar ze had het dan toch maar mooi verklapt! ;)
Soit, die creme gebruik ik nu volop, maar het is niet dat je iets van dat slakkenslijm merkt, het is een witte, welruikende creme. Bij de radiologie zeiden ze vanochtend dat m'n huid er al beter uit ziet, dus het helpt blijkbaar wel ! (dank u zusje !)

Nu nog een 10-tal dagen wachten en ik mag terug gaan zwemmen, me volledig onderdompelen in bad,....

Ik ga me alvast een heerlijke massage boeken ! :)

dinsdag 17 juni 2008

3...2...1

Et voila, nog 3 bestralingen te gaan. Daarstraks voor de laatste keer (HOPELIJK !) de oncologe gezien. Ze was tevreden over de toestand van mijn verbrande huid, wat ik wel straf vind, want het ziet er echt niet uit!

Ze heeft een voorschrift gegeven voor pillen die de oestrogenen opname in m'n lichaam tegenhoudt, ttz in mijn borsten, de rest van m'n lichaam heeft nog oestrogenen (o.a. voor de botten) nodig. Die pillen moet ik elke dag nemen, 5 (vijf!) jaar lang. Nadeel aan de pillen : 1 op 3 vrouwen die deze pillen neemt, krijgt behoorlijke vapeurs. Ik durf m'n hoofd er op verwedden dat ik niet bij die andere 2/3 zit, dus dat ik binnenkort hier heerlijk zit te puffen.
Ze zei dat ik mijn lichaam nu maar eens eerst wat 'rust' moest geven en dat ik pas midden juli met die pillen moet starten.

In juli moet ik een afspraak maken met de chirurg en de gynaecoloog. In november heb ik dan een mammo. Pfff, wil er nog niet aan denken. Nu word ik nog 3-maandelijks onderzocht, vanaf november 2009 wordt dat 6-maandelijks.

Dus als je dacht dat na de bestralingen alles voorbij zou zijn....niet dus.
Volgens mij is kanker nooit echt voorbij...

vrijdag 13 juni 2008

30 + 2 gratis

Vanochtend kreeg ik de 'planning' voor volgende week ivm de bestralingen. Ik was er van overuigd dat woensdag mijn laatste dag zou zijn. Niet dus! Blijkt dat ik recht heb op 32 bestralingen ipv 30. Ach, die 2 extra zullen niet echt het verschil maken...Dus vrijdag is de laatste !

woensdag 11 juni 2008

auw!

Ik hoop dat de 'booster' van straks me een beetje spaart, ik weet momenteel niet waar te kruipen van de pijn. Mijn behandelde huid ziet purper, het jeukt wat, dat valt wel mee. Maar het is in mijn borst dat de pijn even behoorlijk de overhand neemt.

dinsdag 10 juni 2008

booster

Vanaf morgen krijg ik 'booster' bestralingen, en dit op de plek waar de littekens zijn. Deze booster-stralen werken nog precieser, maar gaan niet mee zo diep, m'n longen gaan niet meer worden aangetast. Als de machine me niet meer in de steek laat, krijg ik 18 juni m'n laatste bestraling. Op 18 juni wordt Dominique 45, dus dubbele reden op te vieren !!

dinsdag 3 juni 2008

er zijn zo van die dagen....

Er zijn zo van die dagen dat alles teveel is, en dat de minste tegenslag je tot een niet te stoppen tranendal dwingt. Dat is bij nu al een paar dagen het geval. Tranen, tranen, tranen,...
Daarnet nog was ik bij de oncologe, en toen ze me vroeg hoe het met me was volgde er alleen maar tranen, gesnotter en nog eens tranen... Ze schrok er een beetje van, want ik zit meestal redelijk goed gehumeurd bij haar. Maar ze stelde me gerust en zei dat het de meest normale zaak van de wereld is. Tijdens de chemo hebben m'n hormonen een oorlog moeten voeren, en nu valt alles terug netjes 'op z'n plaats', vandaar dat het een emotionele weerbots teweegbrengt. Ze zei ook dat ik mezelf moest toelaten me zo te voelen. Ze wees me er op dat ik sinds 1 november ik door een regelrechte hel ben gegaan, en dat ik elke dag word geconfronteerd met die rotkanker, maar dan ook echt ELKE dag. Telkens als ik in de spiegel kijk, als ik me uitkleed, de pijn van de bestraling,...Ach, ik klim wel terug uit die verdomde put.
De zon schijnt nu op mijn computer, dat helpt al ! :)

zondag 1 juni 2008

frustratie

De laatste weken ben ik ontzettend gefrustreerd. Mijn geheugen lijkt 1 grote kaas met gaten. Niet zomaar gaten, ENORME gaten. Grotten. Kraters.

Het is nog maar eens een niet zo'n erg prettig bijverschijnsel van de chemo.
Op dit moment heb ik het weer, daarnet wist ik nog wat ik wilde schrijven, en nu zit ik weer te raden over wat ik net dacht. Het is ontzettend frustrerend. Het is met momenten best genant, als we bij vrienden zijn en ze hebben net iets verteld, weet ik 2 minuten daarna al niet meer waarover het ging. Of bij de fitness heeft een trainer net uitgelegd hoe een toestel werkt en op welk niveau ik het moet toepassen, 1 minuut later heb ik al geen flauw benul meer van hoe het werkt. En da's nog maar een fractie van wat ik allemaal vergeet, de rest kan ik nl. niet onthouden hahahahahah.
M'n betonnen geheugen laat me serieus in te steek. Ik vrees dat het nog wel even zal duren...

dinsdag 27 mei 2008

attack of the germs!

Sinds de herfst hier z'n intrede heeft gedaan, word ik overvallen met een leger van bacillen. En ze blijken nog te winnen ook! Gelukkig dat ik nu geen chemo meer heb, want ik had nog maar eens voor een overdosis antibiotica kunnen gaan. Een hoofd vol vieze dingen, hoestbuien waarbij zelfs mijn kat vanuit z'n luie hoek van opkijkt, een stem van iemand die al 9 jaar lang 3 pakjes sigaretten per dag rookt,...Ik weiger resoluut medicijnen te nemen, ik heb een donkerbruin vermoeden dat mijn lijf nog tjokvol met vergif zit dat ik niet echt de behoefte heb om er nog eens wat bij te gieten, dus m'n weerstand mag zich nu terug gaan bewijzen!

Op algemene aanvraag stuur ik hier een foto bij van m'n oh zo weelderige haardos (jaja, lach maar...) De foto is in zwart/wit, da's nl. ook m'n haarkleur :)

(ik bedek m'n gezicht om jullie te beschermen tegen rondvliegende bacillen!)

maandag 26 mei 2008

zondag 25 mei 2008

papa, ik moet je iets vertellen...

Dag lieve papa,

Het is morgen net 1 jaar geleden dat je uit ons leven weggleed. Na een oneerlijk gevecht van amper 7 maanden heb je de strijd tegen kanker verloren. De laatste week die we met je doorbrachten, was enorm intens. Elke seconde komt nu weer terug, ook Britt herleeft het allemaal terug.

Weet je nog, papa, dat we je zeiden dat we wel ok gingen zijn, dat je rustig mocht gaan ? Ik moet je iets vertellen, papa...De pijn van het gemis is voor ons met momenten heel ondraaglijk geweest, en het is het soms nog...
Toen ik op 1 november het nieuws kreeg dat ik borstkanker had, stortte m'n wereld nog verder in elkaar. Volgens de dokter was de kanker al 2 jaar stilletjes aan het broeien maar dat door m'n intense verdriet om jou, de kanker echt is uitgebroken. Ik heb chemo achter de rug en ben nu bezig met bestralingen. Tijdens de vele afschuwelijk momenten van de chemo, wou ik de strijd opgeven en naar jou toekomen. Maar dan dacht ik terug aan jouw vechtlust en dat zette me weer op 'het goede spoor'.

Een tijd terug schreef Pieter zijn allergrootste wensen op. Helemaal bovenaan stond "Dat opa nog zou leven", zijn 2de wens was "Dat mama helemaal zou genezen". Aan zijn 1ste wens kunnen we jammer genoeg niets meer doen, aan z'n 2de wens werk ik nu keihard...
Lieve papa, we beloofden jou dat we ok gingen zijn, en dat gaat ook zo zijn. We moeten nog een paar zure appels doorbijten, maar dat komt wel goed. We zullen er voor zorgen dat je trots kan zijn op je dochters!
We zien je graag! x

dinsdag 20 mei 2008

peulenschil

Heb nu 11 bestralingen achter de rug, m'n huid overleeft het nog steeds, mijn borst wat minder ;-) Het valt heel goed mee, maar soms doet het zo'n pijn dat ik gewoon naar adem moet snakken. Maar in vergelijking met chemo is het een peulenschil!

Elke dinsdag, na de bestraling, moet ik even binnenspringen bij de oncologe. Ze wist me te vertellen dat m'n nieren ok blijken te zijn. Als het goed nieuws is, mag het ook verteld worden he! Ik moet ze wel blijven laten nakijken, maar da's zoals de rest van mijn lichaam ook zo het geval, so what's new...
Ze vond m'n haar schitterend. Dank u dokter !
Toen ik door ging, zei ze nog :"Hang in there!" Wel dokter, ben ik nu eens echt van plan !

dinsdag 13 mei 2008

1 week bestraling

Ik heb nu 1 week bestralingen achter de rug, aan m'n huid zelf is nog niets te zien, maar binnenin doet het soms serieus pijn. Het is nooit tijdens de bestraling zelf maar een paar uur later. Gelukkig trekt het redelijk snel weg.
Vanochtend heb ik terug bloed moeten laten nemen ivm m'n nieren, morgen weet ik of het in orde is. Indien dit niet het geval is, vlieg naar de specialist. Het heeft in ieder geval niets met de kanker te maken, maar ze gaan zoeken naar de oorzaak van m'n 'funny looking kidneys'.

donderdag 8 mei 2008

Toch oef ! :)

De dokter heeft gebeld, ze maakt zich geen zorgen over de nieren, er is gewoon wat verkalking (niergruis), waardoor er zich nierstenen vormen die pijnlijk kunnen worden en verwijderd dienen te worden. Maar da's allemaal niet belangrijk nu, ze zei heel duidelijk dat er geen uitzaaiingen zijn, niet in de lever, niet in de nieren, noch in de pancreas enz., het zag er uiteindelijk toch allemaal goed uit !!!! :)Jiepie !

Oef! of toch niet...

De echografie van daarnet gaf aan dat er 3 cystes zijn op m'n lever, heeft niets met kanker te maken en kan op zich niet echt kwaad. Er werd wel aangeraden om m'n nieren verder te laten onderzoeken, want die zien er 'bizar' uit. Wat dat dan ook mag betekenen !

Ik zou zo graag eens positief nieuws horen. Het is begonnen met "het is waarschijnlijk een melkkliertje in je borst", dan bleek het kanker te zijn, een groot deel van m'n borst wordt weggenomen, de klieren werden verwijderd omwille van de uitzaaiingen, ik krijg geen volledige chemokuur want m'n lichaam kan het niet aan, er is 'iets' op de lever te zien, en nu weer zijn het m'n nieren die er vreemd uitzien.

Wat is er nog goed aan mij ??

woensdag 7 mei 2008

Star Wars

Ik heb net m'n 2de bestraling gekregen. De bestralingsmachine werkte dus terug !! Doordat Pieter niet meer op school was, kon hij mee een kijkje komen nemen. Hij vond het redelijk indrukwekkend, "Waauw mama, da's hier groot!!" De verpleegster legde hem alles uit, en tijdens de bestraling werd alles bekeken door de camera in de aanpalende kamer. Het viel hem dan wel wat tegen dat hij niks zag gebeuren, hij had natuurlijk maar al te graag een bundel laserstralen gezien en indrukwekkende geluiden gehoord. Maar er gebeurt helemaal niets, ik moet doodstil blijven liggen en de machine beweegt niet en het enige waarneembare geluid is het zachte gezoem van de machine. Pech, hij had meer Star Wars toestanden verwacht ! (het leven van een 10-jarige is jammer genoeg niet altijd even spectaculair!:) )

dinsdag 6 mei 2008

leveronderzoek

Zonet heb ik even m'n oncologe gebeld, ik wil zo snel mogelijk m'n lever laten onderzoeken. Ze had het blijkbaar ergens voorzien voor volgende week, maar ik wil het deze week nog weten. Donderdag 11.30u wordt er dan een echo genomen. Eerst moet ik dan wat pillen nemen, om 'de boel te reinigen' (wat dat ook mag betekenen!).

Mijn bestraling van morgenvroeg is verplaatst naar morgenavond, want het onding (bestralingstoestel) is tegen morgenochtend nog niet hersteld ....

maandag 5 mei 2008

stuk

Morgen, dinsdag, moet ik niet gaan voor de bestraling, de machine is stuk.... Zo gaat het niet vooruit natuurlijk !

1ste bestraling

Heb zonet m'n eerste bestraling gehad. Eerst moest ik voor de aftekening, de borststreek ziet er nu uit alsof het iemand het nodig vond er OXO op te spelen. Het lijkt alsof ik lid ben van 1 of andere duistere sekte! De bestraling gebeurt op 3 verschillende plaatsen en neemt gelukkig maar enkele minuten in beslag.

De dokter zei dat ze op de foto's een cyste had gezien op m'n lever. Dat wordt eerstdaags verder bekeken met een echografie. Ik was zo geschrokken van het nieuws dat spontaan de tranen weer opkwamen.Het zal waarschijnlijk wel niets zijn, maar de angst zit er nu toch weer in bij mij.

donderdag 1 mei 2008

gemis

Vorig jaar deze tijd was ik voor 5 dagen, samen met Pieter in Belgie. Papa wilde Pieter nog voor een laatste keer zien, en daarom waren we even over en weer gevlogen. Nu het bijna een jaar geleden is dat papa gestorven is, wordt de pijn, het gemis nog erger. Bij m'n zus is dat blijkbaar ook. De afschuwelijke rotkanker heeft in 7 maanden tijd een beresterke man klein gekregen...

Anderzijds voel ik me, sinds ik al een paar weken geen chemo meer heb gehad, al stukken beter. De vermoeidheid is een pak minder, al hebben ze me verwittigd dat dit met de bestralingen gaat terugkomen, maar da's niet erg, het misselijke gevoel is verdwenen en dat is wel dubbel zo prettig !

(mijn benen doen pijn, maar dat heeft volgens mij niets meer met de chemo te maken, maar heeft eerder te maken met van een brug af te springen :) )

maandag 28 april 2008

weekendje weg

Dit weekend zijn we er even tussenuit gegaan. Na de toestanden van de voorbije maanden waren we er echt wel aan toe. Met een stel vrienden zijn we naar Plettenberg getrokken, waar we zalig hebben gebabbeld, gegeten, gedronken, en te weinig hebben geslapen. Op onze terugweg hadden we een kleine tussenstop om te gaan bungee-springen. Dominique stond niet direct te jubelen van pure vreugde met mijn beslissing, "Eerst jouw 2 operaties en nu dit ! Je weet niet wat je me aandoet!" (sorry Dominique!)

Ik was van plan om dat heel netjes te doen, en te duiken, maar was zo onnozel om eerst naar beneden te kijken toen ik op het platform stond (wat uiteraard wordt afgeraden!),waardoor ik totaal verkeerd reageerde en fout sprong, nl. rechtop ipv van met m'n hoofd eerst naar beneden. Maar heb het overleefd en zal het zeker nog een keer doen !

En nu naar m'n bed !

woensdag 23 april 2008

bionic woman

Vanmiddag nog eens een paar uurtjes bijgeslapen. Ik was vanochtend een half uurtje gaan lopen, ik heb nog stramme spieren van het loopje van eergisteren ! Waaauw, wat een conditie...er dus nog veel werk aan de winkel !

De vermoeidheid die me vanmiddag overviel kan nu ook wel te maken hebben met het feit dat we gisterenavond naar een openluchtconcert van Sarah Bettens zijn geweest. Het is heel raar, heb plots zo van die energieboosten, maar de dag daarna moet ik het bekopen natuurlijk. Om 1 of andere reden moet ik nu ineens de bionic woman gaan uithangen, wat natuurlijk compleet absurd is, want mijn lijf protesteert te pas en te onpas.

Vanaf nu mag ik terug vitamines nemen, kan nooit geen kwaad om wat extra hulp te hebben om m'n lichaam terug op te bouwen. Tijdens de chemo werden vitaminepreparaten afgeraden omdat dit zou 'botsen' met de chemo.

(ben ondertussen al wel 1,2 kg kwijt, jipiee!)

dinsdag 22 april 2008

ct-scan

Vanmiddag heb ik een CT-scan moeten laten nemen, als voorbereiding voor de bestralingen. Tijdens de CT-scan worden afbeeldingen gemaakt van de te bestralen plaats. Er werden 3 kleine tattoostipjes aangebracht, dit is om de stralenbundel heel nauwkeurig te richten. De stipjes blijven voor altijd zichtbaar, maar vallen nauwelijks op (gelukkig!).

Vandaag heb ik m'n loopschoenen niet aangetrokken, ben weer even leeggezogen...

Normaal gezien had ik morgen m'n 6de chemo moeten krijgen. Ben er plots niet meer rouwig om dat het niet meer doorgaat :)

maandag 21 april 2008

lopen

Ben net nog lopen, op een rustig tempo, lopen, flink doorstappen, lopen, flink doorstappen, hijg hijg, puf puf...Ik heb het een kwartier volgehouden, dat stelt natuurlijk niks voor, het had waarschijnlijk beter gegaan als ik eerst had gegeten en gedronken, op je nuchter maag inspanningen doen, is niet echt slim natuurlijk.....
Het gevolg is dat ik nu 3 Chokotoffen heb binnengewierd (zeer eigenzinnig dieet?!).

Morgen poging nr. 2, met eerst een ontbijt !

Nu ga ik best toch maar even languit.....Het is duidelijk hoe zwaar de chemo m'n lijf en energie heeft aangetast.

zaterdag 19 april 2008

gewicht

Een overvloed aan cortisone heeft mij een extra gewicht van 6(ZES!)kg opgeleverd. Het is uiteraard niet enkel de cortisone die een rol speelt in deze hatelijke gewichtstoename, maar ook het andere vergif in de chemo dat mij gedwongen heeft om 80% van m'n tijd horizontaal door te brengen, in bed of in de zetel.
Ik zou natuurlijk onvoorstelbaar hard kunnen beginnen sporten, maar alleen al m'n sportschoenen aantrekken zuigt al de helft van de energie uit mijn lijf. Beter nog even wachten dus, voor de training van de marathon :)

woensdag 16 april 2008

pluche

Ik had altijd gedacht dat vanaf de eerste dag na m'n laatste chemo ik 'hup en dartel' door het leven zou gaan. Foutje ! Ben nog nooit ZO moe geweest. Het wordt echt te belachelijk voor woorden. Naar de supermarkt gaan, even gaan slapen, helpen met het huiswerk van Pieter, gaan slapen, koken, gaan slapen, in bad, gaan slapen,...
De dagen gaan gewoon aan mij voorbij, zonder ik er echt erg in heb. Voor de rest doen vooral m'n armen nog pijn, maar dat went blijkbaar wel.

De pluche bovenop m'n hoofd blijft ...euh...plucherig, maar de 'echte' haren zijn toch wel zichtbaar aan het worden.

De gedachten aan de testen die er in de toekomst gaan gebeuren, maken me eigenlijk heel bang, ik weet het, ik moet er nog niet aan denken, maar ben gewoon wel realistisch, de kans om terug die vettige kanker te krijgen ligt een stuk hoger nu het in m'n lijf is (geweest).
En nee, altijd positief blijven denken en blijven lachen is gewoon niet mogelijk. Daar kunnen m'n lotgenoten zeker over meespreken...

We gaan ons een weekendje boeken, er even tussenuit, en eventueel vreselijk zalig languit gaan in een spa. :)

zaterdag 12 april 2008

uitvallen, groeien, uitvallen, groeien,...

Vanavond vertrekt mijn moeder terug naar Belgie :( We hebben gelukkig de tijd gehad om wat bij te kletsen, en ze is een zalige hulp geweest, terwijl ik knock out in de zetel lag.

De pijn is ondertussen wat dragelijker geworden, maar is nog permanent aanwezig. Jammer genoeg is de vermoeidheid er niet echt op verminderd, integendeel.
Gisteren nog een haartest uitgevoerd, en dat blijft nog heel enthousiast uitvallen...maar de haargroei die tegelijkertijd hardnekkig aan het werk is, neemt de overhand. Ha!

dinsdag 8 april 2008

veel pijnstillers aub

Heeft er aub iemand een oplossing om vrolijk de dag door te komen, als je overal pijn hebt en wreed misselijk bent ??

zaterdag 5 april 2008

dipje

Er zijn al dagen geweest dat ik me beter heb gevoeld....Pijn, overal pijn. Misselijk.

donderdag 3 april 2008

bestraling

Zoals te verwachten loop ik vandaag weer met behoorlijk blozende wangen rond.
Ondertussen is er een afspraak gemaakt om op 22 april de aftekening te doen, waar er juist bestraald moet worden. De dokter zei dat er 3 punten worden getatoeerd, ik vroeg of het ook minder drastisch kon, die 3 punten zijn er dus echt wel voor de rest van mijn leven. Nu, zolang het maar 3 puntjes zijn en geen slangengevechten of andere fraaie taferelen, kan ik me er wel bij neerleggen.
Vanaf 5 mei wordt er dan dagelijks bestraald, laatste bestraling is op vrijdag de 13 (!) juni.

woensdag 2 april 2008

niet te geloven...

Vanmiddag ging ik naar de oncologe, ik voelde me al heel de dag echt niet lekker in m'n vel. Ik zei, voor de grap "Ik ben het beu, ik stop er nu mee" (was dat echt niet van plan want ik keek echt wel uit naar de voorlaatste!). Ze antwoordde "Het lijkt me ook beter te stoppen, vandaag doe je nog je 5de chemo en dan stop je er mee". Eerst dacht ik dat het om een 1-april-grap ging, met een dag vertraging dan. Blijkt dat mijn bloed met de laatste chemo zo sterk achteruit is gegaan, dat een 6de (en laatste) chemo niet haalbaar zou zijn. Mijn beenmerg hangt, bij wijze van spreken, in flarden vaneen.
Ik sloeg volledig in paniek, een chemo te weinig, wat voor gevolgen gaat dat hebben ?? Ze zei dat ze dat wel meer doen, als het bloed te slecht blijkt te zijn. Het heeft ook totaal geen zin om m'n 6de chemo bv. over 2 maanden te krijgen. Vandaar dat er werd beslist dat vandaag mijn laatste chemo werd gegeven.
En voila, die is nu binnen ! Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik nu overgelukkig ben. Ik ben er in tranen uitgebarsten, ik voelde me zo slecht, en ik vind het echt geen goed nieuws dat ik geen 6de krijg.
Ik ga me nu even verder uitzieken in de zetel.

HET KAN NU ALLEEN MAAR BETER WORDEN !

nr.5

Straks mag ik heel waarschijnlijk chemo nr. 5 gaan ontvangen, ik had liever Chanel nr. 5 in onvangst mogen nemen, maar ik vermoed dat ze dat niet hebben bij de oncologie. Het bloedtrekken gisteren ging vlotjes, de verpleegster heeft maar 1 maal moeten prikken, dus er zijn geen gewonden gevallen deze keer :)

Ik ben heel blij dat het de voorlaatste is maar tegelijkertijd geeft enkel de gedachte al me een waanzinnig misselijk gevoel. Ik hou de pilletjes om de misselijkheid te bedwingen dicht bij me. Ondanks hun degoutant slechte smaak, neem ik ze met momenten met plezier in!

Mama gaat mee straks dus ik heb wat gezelschap.

maandag 31 maart 2008

ontboezemingen

Zoals een beetje verwacht had mama het er moeilijk mee toen ze me zag, dikke tranen en ze wilde me niet loslaten. Ik had geen sjaaltje op m'n hoofd gezet, het vliegtuig was te vroeg geland, in alle haast was ik het vergeten. Ze herkende me niet direct en da's best wel een beetje pijnlijk natuurlijk.
Soit, we hebben wat kunnen bijpraten, al blijkt wel dat zij het enorm moeilijk heeft om over de kanker te praten.

Ze had in Belgie een boek gekocht "Ontboezemingen over borstkanker", van Frieda Joris. Ze was er in begonnen maar is er mee gestopt omdat ze onophoudelijk zat te huilen. Ik heb het boek grotendeels gelezen. Maar ik ben er ook mee gestopt. Naar het einde toe gaat het over 'de naschok' en 'wat als kanker terugkomt'. Blijkt dat, als alle behandelingen voorbij zijn, ik niet meer moet rekenen op de portie energie die ik voorheen had. Ik kan en wil het niet geloven, kijk naar Lance Armstrong, die mens is er niet echt minder energiek op geworden he.

De schrik dat de kanker terug kan/gaat komen heeft me wat geblokkeerd. Al m'n positieve gedachten werden, door een paar pagina's van het boek, in duizend stukken verbrijzeld. Ik moet stoppen met doemdenken, ik moet voort. Ik wist wel dat ik verhoogde kans heb om het terug te krijgen, maar had die harde realiteit wat weggemoffeld.

Maar begrijp me niet verkeerd, ik vind het een goed boek, heel puur, maar blijkbaar neemt de struisvogel in me even de overhand, en wil ik de realiteit ontlopen door m'n kop in het zand te steken, ik leg het boek dus even heel ver weg.

vrijdag 28 maart 2008

mama

Na een vlucht van bijna 12 uur komt mijn moeder vanavond aan. Ze blijft 2 weken logeren. Ik twijfel nog een beetje of ik een sjaaltje op m'n hoofd zou doen of niet. Nu dat ik nauwelijks haar heb, lijk ik sterk op m'n papa die in mei vorig jaar gestorven is aan kanker. Het is sinds augustus vorig jaar geleden dat we elkaar nog hebben gezien.
Ze heeft geen computer (da's allemaal wat te technisch...:)), dus heeft ze niet alles zo van dichtbij kunnen volgen. Via mijn zus of via hele korte telefoongesprekken (is niet te betalen anders! Lang leve skype!) bleef ze wel wat op de hoogte. Ben heel benieuwd voor haar reactie als ze me ziet, want een fraai zicht is het natuurlijk niet. Pieter is in ieder geval al de uren aan het aftellen om z'n oma terug te zien !

moedig ?

Gisterenavond zaten we met een stel vrienden op restaurant. We zaten gezellig wat te babbelen tot een vrouw naar me kwam. "Ik vind jou zo moedig!". Ik keek haar een beetje verrast aan aan en vroeg haar waarom. "Ik vind het zo moedig dat je door je behandeling gaat". Ondanks de doorkomende pluche op mijn hoofd, kan ik het toch niet wegsteken dat ik nog volop met chemo bezig ben :)
Ik vraag me af of je moedig moet zijn om aan chemo te beginnen. Volgens mij is een gewoon een kwestie van geen keuze hebben...Niet ?

woensdag 26 maart 2008

sprieten

Je ziet het niet direct, maar er zijn toch wel zeker een honderdtal haarsprieten die de kop opsteken. Waardeloos natuurlijk als je weet dat er die er bij m'n 2 laatste chemo's terug uitflikkeren. Gelukkig niet allemaal!

Wat de vermoeidheid betreft, die wordt alleen maar erger. Rusten en rusten, da's zowat mijn dagtaak.

maandag 24 maart 2008

boos

Met momenten ben ik boos, heel boos. Zoals nu, ik ben boos op Herman Schueremans die iemand 'veel kankers toewenst', omdat die andere persoon een sigaret opstak. Phara de Aguirre heeft hem op z'n plaats gezet, terecht, want zoiets wens je absoluut NIEMAND toe, zelfs niet je ergste vijand (als je die zou hebben). Eens een chemobeurtje overnemen, Herman? Dan zullen we nog eens zien of je iemand nog kanker durft toe te wensen.

Verder ben ik ontzettend boos, boos door onmacht, omdat mijn lotgenote Sofie weer slecht nieuws heeft gekregen. Gerechtigheid is soms heel ver zoek....

donderdag 20 maart 2008

snif snotter

Een bergje antibiotica en een bergje andere pillen om m'n darmflora terug op te vrolijken, da's het resultaat van mijn bezoek aan de dokter gisteren. Een keelontsteking voelbaar tot in m'n oren, en een 'snotkop' op knetter van te worden.

woensdag 19 maart 2008

bacillen

Er heeft zich een legertje bacillen in mijn lichaam geinstalleerd, dat uit zich vooral in stevige niesbuien, een keel als een rasp en een stem die met momenten sexy hees klinkt. Een cadeautje van zoonlief. Qua timing niet echt het ideale moment (is het dat ooit?), want ik zit in m'n 'daldagen'.
Nog even afwachten of het de moeite loont om bij de dokter binnen te springen.

Ik kruip nu even terug m'n bed in, want ik bevries ! Het is nu (8u 's morgens) buiten 17 graden, dus echt wel ijskoud voor een koukleum als mezelf.Brrrrrr!

maandag 17 maart 2008

herfst

Deze week begint bij ons de herfst, bij de gedachte alleen al begin ik te rillen. Belachelijk natuurlijk, want vandaag wordt het 30 graden....
Gisterenmiddag zaten we op een terras, het was 27 graden, er zat 1 iemand met een dikke trui aan, inderdaad, ik.
's Nachts slaap ik met een trui met een kap, want m'n hoofd lijdt er echt wel onder dat er weinig haar op staat. Ik besef nu meer dan ooit dat hoofdhaar echt wel een functie heeft en er niet enkel staat voor het esthetische. Koud dat het is 's nachts, voor een (bijna) kletskop! Als m'n kap zich een millimeter heeft durven verschuiven, word ik al wakker van de kou.

Na het terrasje gisteren, zijn we nog naar een wijnlandgoed geweest, voor het 'dessertje' (ja zeg, je leeft maar 1 keer!).
Allemaal lekker natuurlijk, alleen 1 klein nadeel, om 19u ben ik naar m'n bed gekropen, nee, niet van zattigheid, gewoon van uitputting. Ongelimiteerd eten en drinken is toch niet simpel als je volop met chemo bezig bent ! :)

(ps : voor alle duidelijkheid, ik heb maar 2 glazen wijn gedronken, en de rest was water!)

zaterdag 15 maart 2008

weekend

Het blozen was gisteren wat afgenomen, maar vanmorgen zie ik er weer uit als een overrijpe kers. Ik heb bijna 12 uur geslapen vannacht, en ben nu...stikkapot. We hebben straks vrienden op bezoek om een hapje te komen eten, maar m'n lichaam dwingt me momenteel om het heel kalmpjes aan te doen. En zo zal het dan ook zijn...Geniet van jullie weekend !

donderdag 13 maart 2008

blozen

Het is echt wel grappig, ik loop hier rond met blozende wangen, een leuk nevenverschijnsel van de chemo, want ik zie er ineens supergezond uit ! Zal alleen niet blijven, vrees ik. Het doet me een beetje denken aan die Monchichi aapjes van vroeger, die zagen er ook altijd zo blozend gezond uit.
De misselijkheid is over, dus da's ook al positief.!

woensdag 12 maart 2008

chemo nr.4

Great, mijn bloed was uitstekend, dus ik heb de 4de chemo 'in ontvangst' mogen nemen. Ben echt wel heel blij dat ik kan uitkijken naar de volgende (de voorlaatste), alleen....voel me mega-misselijk. Snel een pilletje binnenzwieren en hopen op een zalige nachtrust. Slaapwel.

dinsdag 11 maart 2008

nr. 4?

Voorlopig nog geen telefoontje van de oncologie, dus hoogst waarschijnlijk staan mijn witte bloedcellen en bloedplaatjes terug te stralen en zal chemo nr. 4 morgen wel doorgaan. En dan ben ik echt voorbij de helft!

vergiet

Ben net nog eens bloed gaan laten trekken, ze hebben maar 3 keer moeten proberen. Iemand een vergiet nodig, ik begin er nl. stilaan op te lijken ! :)

Als ik vandaag niets hoor van de oncologie, mag ik morgen voor 'nr.4' gaan. Jipie!

zondag 9 maart 2008

stilletjes

Niet veel te melden, dat kan natuurlijk ook niet als je 80% van de dag in je bed/zetel ligt, dus het is hier maar stil.
Dinsdag ga ik nog eens bloed laten trekken in de hoop dat het nu WEL goed is. Ik heb in ieder geval woensdag een leuke vriendin op bezoek en ze heeft beloofd mee te gaan als de chemo doorgaat, de 3 uren zullen voorbij vliegen dan! Ik ga toch vragen om een 2-tal liter energie in m'n baxter te gieten, want ik voel me maar als een overjaarse kamerplant.
Ik kijk echt uit naar de 2de helft van het jaar, tegen dan kan ik dan misschien/hopelijk terug gaan lopen, met de I-pod in m'n oren gepropt, met veel te luide muziek, zalig!

donderdag 6 maart 2008

eten

Ik heb gisteren geen chemo kunnen krijgen omdat het niveau van de bloedplaatjes en witte bloedcellen veeeeeeeeel te laag waren. Uit pure frustratie ben ik dan 's avonds sushi gaan eten. Ik lees nu juist dat in geval van te weinig witte bloedcellen je geen rauwe vis (oei!), vis/zeevruchten, vlees of eieren mag eten. De sushi heeft dus niet echt geholpen :) (maar ondertussen heb ik het toch maar lekker gehad haha).

Dat wordt dan maar wat vegetarisch gaan eten deze volgende dagen.

dinsdag 4 maart 2008

uitstel

!#$%^&* mijn bloed is niet goed, de chemo wordt uitgesteld tot volgende woensdag !$%^&

maandag 3 maart 2008

vervoer

Morgen terug bloed gaan laten trekken, heb vervoer geregeld, want als ik beslis om weer flauw te vallen zoals als vorige keer, lijkt me dit gewoon het veiligste !
Hopelijk heb ik dan woendag chemo nr.4.

En ondertussen rust ik voort, omdat m'n lichaam gewoonweg niets anders toelaat. Heb nog net geen doorligwonde ;)

vrijdag 29 februari 2008

vrouwenpraat

Sorry heren, nu volgt er wat vrouwenpraat. Ben voor de 3de keer in 25 dagen ongesteld. De oncologe had gezegd dat het zou kunnen dat 'alles stilvalt', bij mij uiteraard niet, ik krijg de volle lading. Fijn....
Einde vrouwenpraat.

Een paar dagen geleden zei iemand me dat ik niet moest toegeven aan de vermoeidheid. Dat is heel gemakkelijk gezegd! Het is moeilijk om een buitenstaander duidelijk te maken hoe het dag in, dag uit voelt alsof je maar 2 uurtjes nachtrust hebt gehad, dat even brood gaan halen in de winkel een missie is, dat de was ophangen voelt alsof je een berg hebt beklommen, dat helpen met Pieter z'n huiswerk een kwelling is,...

Zzzzzzzzzzzzzzz...

woensdag 27 februari 2008

stil

Dominique is gisteren voor een weekje naar Belgie vertrokken, Britt en Didier zijn sinds vanochtend ook terug richting Belgie. Er is nu een beetje een pijnlijke stilte in huis, maar een stilte die ik wel kan gebruiken, ben volledig uitgeput. Zo moe, dat ik om de 5 minuten een huilbui heb, om totaal geen reden.

De chemo begint zich nu ook op Pieter te reflecteren en dat vind ik verschrikkelijk. De punten op school gaan pijlsnel naar beneden, ik ben gewoon te dikwijls, door de vermoeidheid, niet in staat hem te helpen met z'n leerstof, HEEL frustrerend. Ik wil met z'n juf gaan praten, maar ben gewoon te moe om tot bij de school te geraken pfffffff.
Hij droomt 's nachts dat kinderen me uitlachen omdat ik geen haar heb. Ik heb het hem nog eens heel duidelijk gevraagd of HIJ er een probleem mee heeft, maar hij zei me heel overtuigend van niet. Da's dan toch al een opluchting....

maandag 25 februari 2008

zaterdag 23 februari 2008

positieve energie

Met een kleine vertraging van maar 27 uur zijn Britt en Didier hier aangekomen. Mijn vermoeidheid verdween onmiddellijk van het moment dat ik ze zag. We hebben al vreselijk veel gelachen, gebabbeld, weer veel te veel gegeten, ja en ook een beetje te veel gedronken.
Ik voel stilaan de vermoeidheid serieus opborrelen, maar ik ga proberen er niet aan toe te geven, ik ga ook proberen de vermoeidheid voor hen te verbergen (ze lezen de blog nu toch niet:)), het is gewoon niet het moment om terug in mijn bed te kruipen.

Bij deze wil ik iedereen bedanken voor de massa's cadeau's zoals sjaaltjes, snoep, cd's, dvd's, kleren, boeken, bodylotion, kaartjes, ...... (toen mijn zus haar valies uitlaadde was de kamer plots gevuld met allemaal verwennerijen!). DANK U!!!!!!!!!!!!!!

vrijdag 22 februari 2008

wachten, wachten, wachten,....

Met een vertraging van meer dan 26u komen straks mijn zusje en schoonbroer aan. Na een hele dag wachten voor een vlucht van Johannesburg naar Kaapstad (hadden deze vlucht gemist door een opeenstapelng van omstandigheden) kregen ze te horen dat ze in Johannesburg moesten overnachten, en een vlucht hebben om 6.30am. Toen Britt me gisterenavond opbelde met dit nieuws, klonk ze oververmoeid en waren er dikke tranen. Mijn hart brak om haar zo te horen.
Ik zit in mijn 'down' dagen en mag niet in ruimtes komen waar veel mensen zijn, maar ik ga straks toch mee naar de luchthaven, het kan me niet schelen, het wachten heeft te lang geduurd. Ik ben ook verondersteld om geen mensen te omhelzen of te kussen nu, wel...stomme chemo, probeer mij straks maar eens tegen te houden!

woensdag 20 februari 2008

gasten

Morgen komen Britt (mijn zus)en Didier (Dominique z'n broer) aan, ze zijn hier maar 6 dagen dus alles is netjes uitgestippeld, alleen had we geen rekening gehouden met eventuele vertragingen. Ik kreeg net een telefoontje dat ze nu pas morgennamiddag aankomen ipv morgenochtend 6u, een vertraging van maar 8uur!! Ik moet er uiteraard er niet bijvertellen dat de stoom momenteel uit mij oren komt. Dank u, British Airways!

Ik heb vannacht nauwelijks geslapen, het is alsof er een zwerm sprinkhanen zich in mijn lijf heeft gesetteld, zeer vervelend want ik ben wel stikkapot en zou graag slapen! De vertraging heeft als 'voordeel' dat ik nu alles rustig kan voorbereiden voor de bbq van morgenavond, tenminste als m'n gasten niet met hun hoofd in hun bord vallen van vermoeidheid!

maandag 18 februari 2008

droom

Zelfs in m'n dromen geraak ik niet meer vooruit. Ik wil de straat oversteken en kan alleen maar hele kleine stapjes nemen en elke stap doet waanzinnig pijn, ik waag het toch, ik doe een poging om aan de overkant te geraken, de auto's komen aangevlogen, beginnen te claxonneren omdat ik hen tegenhoud verder te rijden...
Ik word kletsnat wakker van het zweet.

Iedereen zegt vol enthousiasme :"Je zit AL in de helft van je chemo!" Maar waarom voelt het voor mij als :"Ik zit NOG MAAR in de helft van de chemo".
Ik weet het, ik moet verder, maar mijn hele lichaam protesteert. Het hoeft voor mij allemaal even niet meer...

zondag 17 februari 2008

zetel, bed, zetel, bed,....

Ik ben niet moe, ik ben UITGEPUT!
Ik sta op, ontbijt een beetje, neem een heet bad want ik bevries (het is 26 graden buiten...), wikkel me in een donsdeken en leg mijn dagelijkse reisroute tussen m'n zetel en bed af, terwijl ik onderweg moet uitkijken voor een kat die mijn weg blokkeert, mijn zoon die door de gang stormt en z'n moeder in eskimo-verpakking niet herkent. Ik bereik na de nodige obstakels m'n doel, plof me neer op bed, val vrijwel onmiddellijk in slaap, droom lekker chaotisch, word terug wakker, leg dezelfde route af maar in de andere richting (de kat ziet me aankomen en plaatst even z'n 4 klauwen in de enkels van het afschuwelijk eskimo-monster!), strompel verder naar de zetel, smijt me neer, en kijk wat televisie (wat niet veel voorstelt met maar 4 zenders), ik overweeg een terugreis naar mijn bed,....
En zo worden m'n dagen op een onvoorstelbaar prettige en vooral boeiende manier gevuld! Slaapwel....zzzzzzzzzzzz

vrijdag 15 februari 2008

Koud!

Het zijn hier nog heerlijke zomerse temperaturen, maar ik heb kou! Ik draag de hele dag lang een trui. Ik vermoed dat het te maken heeft met de vermoeidheid, ik word er duidelijk niet echt fitter op, pff. Ik lig hele dag knock out in de zetel, met een donsdeken. Heb nog maar 3 chemo's gehad, wat gaat worden als ik er nog eens 3 heb gehad, val ik dan in coma??
Ik krijg de allerliefste smsjes en het is soms gewoon teveel om daar op te antwoorden. Nu is mijn sms-duim ook al oververmoeid :)

Nu even een heet bad nemen en terug m'n bed in (voor de verandering)....

donderdag 14 februari 2008

bleskoppie

Bleskoppie = het Afrikaans voor kaal

Een stel bandieten (lees : vrienden en familie) hebben een site in elkaar gestoken om de frustratie van mijne bleskoppie wat te verzachten. En het is nog gelukt ook!
Op deze geweldige site staan familie en vrienden met hun eigen Kojak-look, en nog een pak informatie. Zeker een kijkje nemen !!!!

Mega-hartelijk bedankt, Thierry, dat heb je schitterend gedaan!

woensdag 13 februari 2008

nr. 3

Voila, nr.3 is er vlotjes in gegaan. Ben nu halfweg!

Het niveau van m'n witte bloedcellen was wel serieus gezakt, maar nog net goed genoeg om door te gaan met de chemo. De oncologe raadde me aan om volgende keer misschien een paar dagen langer te wachten, ipv 3 weken, dan is het niveau van de witte bloedcellen waarschijnlijk wat beter. Ik heb onmiddellijk protest aangetekend en gezegd dat ik 5 maart mijn volgende chemo heb. Ze moest daar wel om lachen, en zei dat ik eventueel een spuit kon krijgen om het niveau van de witte bloedcellen te laten stijgen. We zien wel.

Tijdens mijn chemo kwam Dominique met een vervroegd Valentijnskadootje, een flesje Happy van Clinique......zaaaaaalig....
Ik ben nu ook wel een beetje Happy!

ps de verpleegster zag de onweersbui al hangen en heeft heel wijselijk de baxter in m'n rechterarm gestoken, die wou duidelijk elke mogelijkheid tot een rel met mij vermijden. Slim!

Doe ik het of doe ik het niet

Vandaag chemo nr.3
Ik hoop heel stiekem dat er iets tussenkomt zodat het niet door kan gaan.

Wat zou er zoal kunnen gebeuren ?

1) Voor 10 uur vanochtend valt er nog een meteoriet met een doorsnede van 250 meter op mijn hoofd
Kans dat dat gebeurt : 1 op 100.000.000.000.000

2) George Clooney komt me ontvoeren op z'n witte paard, nee, met een zwarte Audi TT
Kans dat dat gebeurt : 0 (ik mag wel blijven hopen natuurlijk he!)

3) Ik dwing de oncologe om een brief te schrijven waarin ze verklaart dat ik nooit meer chemo moet krijgen en dat ik nooit meer ziek word.Vervolgens niet ik al haar vingers 1 voor 1 aan haar bureau en giet ik hete koffie in haar oor. Geloof me, dat stelt niets voor met chemo krijgen !
Kans dat dat gebeurt : 0 (het gebeurt gewoon niet want die arme oncologe kan er ook niet aan doen he)

4) Ik ga braafjes mijne chemo in ontvangst nemen en niemand rond mij pijn doen (ik zal me inhouden de verpleegster niet tegen haar schenen te stampen als ze de baxter insteekt)
Kans dat dat gebeurt : redelijk reeel

dinsdag 12 februari 2008

eventjes snel bloed laten trekken ?

Om 8u vanochtend ging ik eventjes snel bloed laten trekken...
Ik zei aan de verpleegster dat mijn arm waanzinnig pijn deed, dus ze was voorbereid. Ze voelde op de aders op m'n arm en zei dat ze bikkelhard waren. Ze probeerde de naald er in te krijgen, maar het lukte gewoon niet (was heel pijnlijk!). Ze ging verder op zoek, en vond op mijn hand nog een piepklein adertje, doordat het zo klein was, kwam het bloed maar heel langzaam.En toen kwam het...alles werd zwart voor mijn ogen. Ik kon nog net op tijd verwittigen dat ik ging flauwvallen.Ze heeft me op de tafel gelegd, en toen ging het stilletjes aan beter. Alles deed zo'n pijn, ik kon niet meer rijden. Ik heb al huilend van de pijn Dominique opgebeld, de buurman heeft hem dan bij de patholoog, waar ik zat, afgezet, en zo zijn we terug thuisgeraakt.

Als zelfs gewoon eventjes bloed laten trekken al zo'n toestand wordt, dan beloofd het voor de volgende maanden ! Op dagen als deze verdwijnt mijn vechtlust volledig.
Maar...ik heb geen keuze...

klagen

Gisteren was ik, voor de verandering, met m'n zus aan het chatten (wij doen eigenlijk heel de dag niks anders hahahaha), ze schreef : "vind toch dat je dat supergoed doet, je klaagt nooit". Heb haar er op gewezen dat dat absoluut niet juist is, want mijn blog is 100% geklaag en gezaag. Haar antwoord: "Jamaar, je klaagt nooit tegen mij hahahaha".
Ik wil hier eventjes mijn excuses aanbieden aan de bloglezers, sorry voor het geklaag, maar het is mijn manier om m'n frustraties en pijn af te schrijven. Binnen een paar maanden kan het alleen maar beteren ! :)

Maar ondanks mijn gezever, blijven jullie me keihard steunen, en dat is SUPER! Nog eens heel hartelijk bedankt allemaal!!!!!!!!

maandag 11 februari 2008

doktersbezoek nr. 526

Nog maar eens even bij de dokter binnengsprongen. Ik moet terug antibiotica nemen, + nog 3 andere medicijnen. Ik kan al een fraai torentje maken van alle medicijndoosjes :) De dokter benadrukte dat het geen effect zou hebben op mijn bloed en dat de chemo normaal gezien wel zou kunnen doorgaan.

Ze heeft nog pijnstillers meegeven voor de arm, het begint zo pijnlijk te worden dat ik bijna niet meer kan rijden.
Het bloed moet sowieso uit de pijnlijke linkerarm worden getrokken, niet de rechter, omdat daar m'n klieren zijn verwijderd. Voor de chemo zelf is het geen probleem, dat mag in m'n rechterarm of in een voet (?!). Tof!

mond

De antibiotica heeft volgens mij geen fluit geholpen, ik zal straks voor de verandering nog maar eens naar de dokter gaan. Met deze joekel van een infectie kan mijn bloed nooit goed zijn, en kan de chemo woensdag niet doorgaan. Sta mij toe om even te vloeken !@#$%^&*()
Dank u, dat lucht op :)

Misschien gewoon de bloedtest afwachten voor ik verder begin te sakkeren...

zondag 10 februari 2008

eten ? nee, dank u

Gisteren zijn we met een hoop vrienden naar de Westkust gereden, daar is een schitterend restaurant, waar je de meest verrukkelijke verse vis en kreeft kan eten, buiten op stenen bankjes en tafels (een beetje Flinstones-stijl), maar echt super gezellig.Ik keek er zo naar uit en...heb NIKS gegeten, compleet NIKS. Ik was niet echt misselijk maar mijn honger was gewoon afwezig. Heel jammer, maar als die vettige chemo en bestralingen achter de rug zijn, gaan we zeer zeker terug, en dan zal ik er echt invliegen !

Mijn arm wordt met de dag pijnlijker, en de gedachte dat er dinsdag bloed uit moet getrokken worden stemt mij overgelukkig :(
Verder hangt mijn tong nog altijd aan flarden.
Ben heel benieuwd naar mijn bloeduitslag, ik wil/moet/zal woendag mijn 3de chemo hebben! (alleen hoop ik maar dat ze een ander plekje vinden om die baxter in te steken!)

vrijdag 8 februari 2008

vellen

Mijn hoofd begint serieus te vervellen. Daarnet heb ik mijn haar (nu ja, haar is veel gezegd) gewassen met kindershampoo. Ik heb nog altijd de gewoonte om een goeie grote kwak shampoo te gebruiken, met het gevolg dat mijn hoofd volop ruikt naar meloen en appel. Maar daar is mijn velprobleem uiteraard niet mee opgelost. Er eens goed met de handdoek over wrijven was blijkbaar ook geen denderend idee. Het is nog erger nu...Ik zal er nu maar best een goed vettig cremeke op smeren, wie weet, erger kan het toch niet worden.

En mijn tong hangt ook in flarden. Ik heb gisterenavond ontdekt dat tomaten eten geen geweldig idee is, miljaar, dat was pijnlijk!
Ik probeer Dominique duidelijk te maken dat mijn mond alleen nog maar sushi verdraagt, maar dat lijkt niet te lukken...

donderdag 7 februari 2008

doos

Mijn zus heeft midden december, per express, een doos opgestuurd, proppedevol met sjaaltjes. Die doos is deze week aangekomen....in Belgie. Terug bij 'start' dus (en ik maar wachten en wachten en wachten...het enige wat ik ontving waren doktersrekeningen). Gelukkig komt mijn zus binnen 2 weken naar hier (jipieeee!!!), samen met de doos. Dank u Post ?!

Ondertussen tel ik af naar chemo nr.3 (volgende woensdag), want als ik die in m'n lijf heb, ben ik halverwege de chemo. Daarna is het nog op 5 maart/26 maart/16 april. En dan geef ik een dikke, vette fuif!!

De bestralingen daarna gaan 'prettiger' zijn, want die tellen vlotter af. 30 bestralingen, 6 weken lang, da's 5 bestralingen per week, dat gaat tenminste vlotjes. ....
en dan is het bang afwachten voor de nieuwe bloedtesten... (Maar dan heb tenminste m'n haar al terug)

dinsdag 5 februari 2008

infectie

Ben aan zware antibiotica sinds vandaag :(
Ik had vanmiddag een pijnlijke tong (?), Dominique had even naar de oncologie gebeld, die vonden het toch beter om zo snel mogelijk naar de dokter te gaan (ik kon niet zelf bellen want het was gewoon te pijnlijk om te praten, wat Dominique natuurlijk wel dubbel zo prettig vond hahahah).
Er is een infectie op mijn tong, op zich niet erg natuurlijk, alleen als je geen immuniteit hebt is dat nogal gevaarlijk, er zit maar 1 ding op....zware antibiotica.

Dus onder het motto "pomp eens goed wat vieze brol in je lijf" ben ik eigenlijk wel heel goed bezig !! ;)

pillen

Ik ben een haat-liefde relatie begonnen met Clopamon (10mg) pillen. Deze kleine witte snoepjes proberen te voorkomen dat ik misselijk rondloop.

Haat : omdat er nu nog wat meer vergif in mijn lichaam is, omdat ze slecht smaken en omdat ze geweldige bijwerkingen kunnen hebben, zoals "spasm of facial and/or extra-ocular muscles" en "unnatural positioning of the head and shoulders". M.a.w. Quasimodo zou nog wat kunnen leren van mij ! :)
Liefde : om de eenvoudige reden dat ze me gewoon beter laten voelen!! (maar dan mag ik niet in de spiegel zien ;))

Dus....lang leve Clopamon!

zondag 3 februari 2008

:(

Het moest er van komen, mijn ontbijt is deze ochtend de verkeerde richting uitgegaan. Het is raar, want ik voelde me niet echt misselijk, alleen zat sinds gisteren 'm'n maag in m'n keel'.
Ik voel me nog niet echt geweldig, ik kan wel een beetje eten, maar het is nog helemaal niet zoals het moet. Ik heb uiteindelijk toch een pilletje genomen, maar het voelt niet echt alsof het aan het werken is.

Tja, 't is iets waar ik door moet zeker ?! (rot-chemo!!)

zaterdag 2 februari 2008

niet misselijk, maar toch...

Ik heb de Voltaren gel gevonden, maar die was uiteraard vorig jaar vervallen. De apothekers doen hier gouden zaken aan mij!
De pijn in mijn arm trekt verder naar boven, hip hip hoera. Veel creme (nieuwe gekocht!) smeren lijkt niet echt te helpen, en er over klagen blijkbaar ook niet...
Ik ben niet echt misselijk, maar het voelt alsof dat mijn maag in mijn keel zit. Ik heb geen zin om een pilletje hiervoor te nemen (mijn steenezel-gehalte ligt regelmatig nogal vrij hoog, maar ik vind dat er al genoeg gif in mijn lijf zit).
Nu nog even wat rusten, vanavond gaan we uit eten, misschien toch maar best mijn pilletjes meenemen...(kwestie van niet halsoverkop naar de toiletten te moeten lopen ;-))

Morgen hebben we hier een bbq, nog wat voorbereiden en tussendoor wat rusten, dan lukt dat allemaal wel!

vrijdag 1 februari 2008

telefoontje oncologie

Ik heb daarnet even naar de oncologie gebeld, de pijn in mijn arm begint me serieus te vervelen.
De lieve verpleegster vertelde dat dat best mogelijk was omdat de chemo het weefsel in mijn arm beschadigt (alleen in mijn arm ??????, die hebben mijn kop nog niet gezien zeker) ;-)

Mag er wat Voltaren-gel opsmeren, en volgende keer moeten ze ergens anders prikken. Als de arm rood wordt of begint te zwellen moet ik onmiddellijk naar de oncolgie.
Ik zal het maar bij de Voltaren-gel houden. (weet iemand waar die !@#$ Voltaren-gel hier ergens ligt ??)

pijnlijke arm

Een beetje stil geweest hier op de blog, maar ik ben gewoon ontzettend MOE. Da's niet echt nieuw natuurlijk...
Voor de rest voel ik me ok, alleen doet m'n arm, waar ze de chemo inspuiten, best wel pijn. Heb geen flauw idee hoe dat komt. (waarschijnlijk een stil protest van m'n arm??)

Verder doet mijn haar alle pogingen om terug/verder te groeien.Het haar dat er nog was is al gemakkelijk 0,5 mm gegroeid hahahahah, en da's veel als je haar maar 3mm is !

Ik ga mij, voor de verandering, nog eens in de zetel ploffen.

maandag 28 januari 2008

weekend

Was even weg van de blog-wereld, wegens eigenlijk een te druk weekend. Vrijdagavond uitgenodigd om bij vrienden te gaan eten, zaterdagmiddag gaan lunchen bij vrienden en in't zwembad gaan hangen, gisteren nog eens gaan lunchen...Zalig zo verwend worden, maar aan de andere kant een tikkeltje te vermoeiend. Het gevolg is dat ik nu mij meer in een comateuze fase bevind. De temperatuur is gezakt van 34 naar 29 graden, dus is ietsje menselijker geworden. De hitte werkt niet echt positief op mijn vermoeidheid.Dus ik sleep me voort, van de zetel, via een omweg langs de koelkast, naar mijn bed en terug.
Ach, het zal wel gaan beteren, maar een heel klein tikkeltje meer fut zou wel heel leuk zijn.

donderdag 24 januari 2008

beter

Ik voel me al een pak beter dan gisteren, oef!!! Daarnet waren we even naar de mall gegaan, we passeerden een vrouw die duidelijk net voorbij haar chemobehandeling was, want haar haar was fijntjes beginnen terug groeien. Even later komen we ze terug tegen, en ze vraagt heel vriendelijk hoe ver ik ben met mijn behandeling. Hoe blits en cool mijn sjaaltjes ook zijn, je ziet toch dat ik aan de chemo bezig ben. Wie draagt er nu ook met 30 graden een sjaaltje op z'n hoofd natuurlijk ?!?!
Ben dan even bij mijn kapster binnengesprongen, die vond mijn coupe geweldig! Heb haar beloofd dat ik binnen een paar maanden terug bij haar sta, met terug een bos haar ;-)

woensdag 23 januari 2008

chemo nr.2

De 2de chemo is 'binnen', maar wat een verschil met de 1ste keer, ik voel me als een zombie, leeg, misselijk,... Hopelijk morgen wat beterschap.

dinsdag 22 januari 2008

grenzen verleggen

Ik moet toegeven dat ik gisteren een mega dip had, het was telkens zo confronterend me in de spiegel te zien! Uiteindelijk is het elke keer je grenzen verleggen. Eerst een 'drama' dat je borst verminkt is, daarna 'drama' dat je chemo moet krijgen, volgende 'drama' is je haar verliezen. Ik heb me daar nu allemaal bij neegelegd. Alleen....ik zou toch graag hebben dat m'n wimpers en wenkbrauwen blijven...
Maar eigenlijk, het enige wat echt belangrijk is, is die kanker uit m'n lijf krijgen. Dat haar groeit wel terug, die borst, ach...gewoon terug gezond worden daar draait het tenslotte allemaal om !

Daarnet bloed gaan laten trekken, als alles ok is morgen om 10u 2de chemo.

zondag 20 januari 2008

kort, heel kort

Ik kon het niet blijven uitstellen. Ik werd 's nachts wakker met plukken haar op mijn gezicht, heel m'n lichaam jeukte van alle haren, echt onhoudbaar, vandaar de korte pijn, afscheren de boel(om dan nog te zwijgen van haarpijn!). Pieter had zich als vrijwilliger opgegeven om 'de daad' uit te voeren, samen met haarmeester Dominique werden de plukken professioneel verwijderd.

Pieter vindt het best wel mooi, maar zou toch graag hebben dat ik met een sjaaltje op m'n hoofd naar de winkel ga ;-)

M'n haar is dan nu wel 3mm kort, maar dat wil niet zeggen dat het minder uitvalt, no way! Ben eens benieuwd wanneer ik helemaal kletsenbol ga zijn, maar tegen dit tempo zal dat niet lang duren!

Ik moet toegeven, ik heb me eerst een beetje moed ingedronken (2 glazen wijn...);-)

(nu ik die foto eens goed bekijk, kan Pieter ook wel eens een haarbeurtje ondergaan...)

vrijdag 18 januari 2008

blijven aftellen

Ik moet dringend iets gaan doen aan die rondvliegende haren, mijn kleren hangen vol. Maar ik blijf het volhouden tot na het weekend! Gisteren stond er een stevige bries, je zag m'n haren gewoon in 't ronddwarrelen.Dus ik kan het afscheren niet blijven uitstellen :(
Als het gebeurt, zal ik proberen er een foto van op de blog te zetten, maar ben daar nog niet zeker van. Het zal een harde slag zijn. Maar... gezondheid gaat boven alles!!

Ondertussen tel ik stiekem af naar de volgende chemo, het kan niet snel genoeg gaan nu. Gelukkig is woensdag, 23 januari al devolgende chemo.

woensdag 16 januari 2008

hoofdpijn

Ik loop al een paar dagen rond met een hoofdpijn om "u" tegen te zeggen. Koppig en eigenwijs als ik ben weiger ik natuurlijk daar iets tegen te nemen, het heeft ook te maken met het feit dat ik niet weet wat ik MAG nemen, aspirine staat op de zwarte lijst, dus dat al zeker niet.
Daarstraks dan toch maar even naar de oncologie gebeld, daar wisten ze me te vertellen dat ik alles mocht nemen zolang er maar geen codeine in zit. Heb toch maar een Nurofen (dat mocht!) binnengezwierd, en ik moet toegeven ik voel me al een pak beter, al zullen die 2 glazen wijn die ik net heb gedronken er ook voor iets tussenzitten :-)

En ondertussen flikkert het haar van mijn hoofd af, echt, onvoorstelbaar. Gelukkig ben ik voorzien van een redelijke bos haar, volgens Dominique heb ik minstens nog een paar miljard haartjes op mijn hoofd, dus dat geeft me toch nog een paar dagen voor ik een Kojak-look krijg.

En de vermoeidheid, ja, dat is een trouwe aanwezige, *zucht*.... Maar voor de rest heb ik absoluut geen klagen, dus ik mag me tot de gelukkigen rekenen, er zijn er ander....

dinsdag 15 januari 2008

wolk

Ik stond daarnet met iemand te praten en ondertussen wreef ik, onbewust, door mijn haar. Ik zag een wolk van haar voor mijn ogen dwarrelen! !@#$%^& ! De kunst is nu echt van met mijn handen uit mijn haar te blijven. Eerst zat ik met m'n handen in mijn haar, nu zit ik met m'n haar in mijn handen !
Ik probeer het vol te houden tot na het weekend, daarna scheer ik waarschijnlijk de boel kort.
Ondertussen blijft de poetsvrouw hier maar haar stofzuigen ;-)

maandag 14 januari 2008

haaruitval

Dikke tranen...mijn haar begint nu echt wel serieus uit te vallen. Ik wist dat het ging gebeuren, maar toch blijf je heel stiekem hopen dat je een uitzondering op de regel bent, en dat het niet zou uitvallen. Ik weet het, wat is nu haaruitval als je moet vechten voor je leven, maar toch... Het zal binnenkort de eerste keer zijn dat mijn schedel zichtbaar zal zijn, toen ik net was geboren had ik een stevige haardos. Ik citeer even mijn moeder, toen ze me zag:"Amai, 't is precies een aap"(dank u mama...). Ach, als de chemo voorbij is, groeit het wel terug, en kan ik er terug gaan uitzien als een aap ;-)

zaterdag 12 januari 2008

krabben!

Mijn 11de dag van de chemo is ingegaan, geen veranderingen te melden, nog steeds een afschuwelijk jeukende wriemelkop, maar nog geen haaruitval. De vermoeidheid is met ups en downs. Heb gisteren wat gestreken, en ben maar tot 8 stuks geraakt, straks een poging voor de andere 1 635 stuks :-) Voor de rest voel ik me prima!

donderdag 10 januari 2008

leeg

Gisteren, vandaag en morgen zit ik op m'n laagste niveau wat immuniteit betreft, dat wil dus zeggen geen mensen kussen, omhelzen, niet naar drukbezochte winkels, cinema,...Maar geloof me, daar heb ik allesbehalve zin in, ik voel mee leeg, moe. Het kan ook met de warmte te maken hebben, 33 graden is iets teveel van het goede. Ik sleep me van de zetel naar m'n bed en terug. Het enige dat vandaag actief is aan mijn lichaam, zijn die afschuwelijke kriebels op m'n hoofd. (maar ik heb mijn haar nog!) Waaauw, ik heb me al beter gevoeld... Morgen misschien (hopelijk!) terug wat beter.

woensdag 9 januari 2008

jeuk

Mijn hoofd begint te jeuken, het zou een teken zijn van het begin van mijn haaruitval...Ik sta niet echt te jubelen van vreugde... Ik trek af en toe eens goed aan mijn korte plukken, maar er komt voorlopig toch maar een haartje mee, houden zo hierboven ! Elke morgen bezie ik mijn hoofkussen, maar zie nog niets alarmerends. Jipie! Maar het zal toch gaan gebeuren, vroeg of laat....

dinsdag 8 januari 2008

cortisone

Vandaag niet anders gevoeld dan gisteren. Nog wat moe. Af en toe een 'metaal-opflakkering' in mijn mond, maar is van korte duur. Dominique wees me er gisteren op dat ik waanzinnig aan het eten was (had het zelf niet door natuurlijk...), en inderdaad mijn honger is erg moeilijk te stillen ! Een nadeeltje van de cortisone. Dank u, cortisone ! Seffens passen m'n kleren helemaal niet meer ;-) Maar alles is beter dan je misselijk te voelen natuurlijk!

maandag 7 januari 2008

lachwekkend

Ben net uit m'n bed gestapt na een hele goede nacht. Ik zit nu voor m'n computer, 1 hand op het toetsenbord, het andere hand ondersteunt mijn hoofd. Mijn ogen vechten om open te kunnen blijven, maar verliezen de strijd. Het is met momenten best wel lachwekkend hoe de vermoeidheid met je lichaam speelt. Er over zitten zeuren helpt niet, slechts 1 oplossing nu, terug naar mijn bed!

zondag 6 januari 2008

crash

Het ging te goed, ik had het moeten weten. Gisterenavond begon er een venijnig vies metaalsmaakje in m'n mond te komen. Ik was er voor verwittigd dat het kon gebeuren, maar was er van overtuigd dat het mij niet zou overkomen. Zelfs mijn lippen smaakten naar ijzer. Vanochtend met het ontbijt was het gelukkig beter, maar nu is het terug opgekomen. Qua dieet kan het wel tellen, NIKS smaakt nog, jakkes!! De vermoeidheid zuigt me momenteel leeg, en het begint stilaan frustrerend te worden. Op momenten als deze wordt het me allemaal een beetje teveel. Mensen die gezond zijn beseffen jammer genoeg niet vaak genoeg hoe bevoorrecht ze zijn.

zaterdag 5 januari 2008

zomer

Ik heb 1 groot geluk, en dat is dat het hier nu volle bak zomer is, waardoor het aantal zieke mensen serieus beperkt is, en ik dus minder kans oploop besmet te worden met een of andere vieze snotvalling of ander lekkers...Mijn immuniteit begint te zakken, dus ik moet gaan oppassen. Maar ik houd me redelijk goed aan de regels, minstens 4x per dag de tanden poetsen, heel vaak handen wassen...Mijn huis begint al helemaal naar Dettol te ruiken, een ziekenhuisgeur is er niks bij vergeleken ;-) Ik voel me nog steeds ok, een beetje zware ogen, vermoeid, maar het is best draagbaar. Ik geef er niet aan toe, maar probeer tussen de was- en poetsbeurten toch goed te rusten, alhoewel ik niet echt het gevoel heb dat dat helpt. Het doet er niet toe, de chemo is volop door mijn lichaam aan het zweven en is (hopelijk!) z'n werk aan het doen, en dat is het belangrijkste!!

vrijdag 4 januari 2008

moe

Ben gisterenavond rond 21u in coma gevallen, en werd pas wakker om 5.30u, zalig om nog eens in 1 ruk door te slapen. Ik voel me nog altijd goed, alleen voel ik de energie uit mijn lichaam wegebben, ik vecht er tegen door hevig mijn huis te beginnen poetsen (op het strand gaan liggen is nu geen optie meer sinds ik met de chemo ben begonnen...). Ik ben moe, maar ik kan niet slapen. Dan is verder kuisen een goede oplossing natuurlijk ! Eens zien hoe lang ik het kan volhouden ;-)

donderdag 3 januari 2008

't is er af !

Voila ! De kapster heeft naar hartelust haar ding kunnen doen, ik moest zelfs niet betalen, lief he! Ben redelijk tevreden, moet nog even wennen. Tegen de tijd dat ik er aan gewend ben, valt het er waarschijnlijk uit ;-) Ik voel me nog steeds uitstekend. Ben wel wat moe, ik weet niet of het van de chemo zelf is, of van het feit dat ik tussen 3.30u en 5u vanochtend zat te chatten via de computer. Ik kon echt niet slapen, en had een slachtoffer gevonden om mij te babbelen.(waarvoor ik haar nog altijd heel dankbaar ben ;-)) Vanochtend belde de verpleegster van de oncologie om te vragen hoe ik me voelde, ze stond er redelijk van versteld dat ik me zo goed voelde. Ik blijf maar hopen dat het zo blijft !!!

woensdag 2 januari 2008

nr.1

Voila, chemo nr. 1 is 'binnen'! Bij de oncologe ben ik weer in tranen uitgebarsten, het was een combinatie van spanning en een paar slapeloze nachten, denk ik. Je ziet dat die mensen daar dat gewoon zijn, er staat altijd een doos met zakdoekjes ;-) Ik kan niet zeggen hoeveel baxters ik heb gekregen, heb het niet zo zitten volgen, maar er werd telkens tussendoor gespoeld, dus het waren er wel wat. De eerste 2 waren tegen misselijkheid, dan een rode (van die valt je haar uit!), dan nog wat lekkers tussendoor, dan ene waarvan je een ijzersmaak in je mond krijgt. Dat is gelukkig nog niet het geval ! De eerste 5 dagen zou ik me niet misselijk mogen voelen, voor daarna heb ik pilletjes gekregen. Tussen de 8ste en 10de dag zou mijn immuniteit belachelijk laag gaan zakken en mag ik niet de de cinema, mall, geen mensen kussen,... Ik denk er aan om morgen de schaar in mijn haar te laten zetten. Ik beslis over mijn haar, niet de chemo!! Volgende chemo : 23 januari, 10u. (als m'n bloed ok is uiteraard) (de foto is niet geweldig, is getrokken met de gsm + het feit dat ik er fantastisch belabberd uitzie heeft daar waarschijnlijk ook iets mee te maken!)

zenuwen

Nog een paar uurtjes, en we trekken vol goede moed naar de oncologie. Ik moet toegeven, de zenuwen gieren door mijn lijf. Pieter gaat gelukkig bij een vriendje spelen, dus daar hoef ik me geen zorgen om te maken. Hij weet dat ik vandaag voor m'n eerste chemo moet gaan, hij zegt er niks van, maar gisterenavond nam hij me plots heel stevig vast, hij zei niets, maar je kon voelen dat hij er toch bezorgd om is. Vannacht is hij bij me komen liggen, hij zei dat hij niet kon slapen. Tja, hoe ga je als 10-jarige ermee om ?? Ik ben zo moe van de laatste dagen zo slecht te slapen, hopelijk val ik in slaap tijdens mijn baxter... M'n oor doet nog altijd behoorlijk pijn, ik hoop echt dat mijn chemo vandaag kan doorgaan! Ik laat het jullie straks weten! Voor ik de chemo-club binnenstap, wil ik iedereen nog eens heel hartelijk bedanken voor jullie berichtjes op de blog, e-mail, sms, telefoontjes,.... Het is een enorme steun, voor mij, maar ook voor Dominique. Echt, super!!

dinsdag 1 januari 2008

oorpijn

Ik ben gisteren even bij de dokter binnengesprongen. Ik had al 2 dagen ontzettende pijn bovenaan mijn kaak en het begon naar mijn oor te trekken. Ik moet, zal en wil morgen absoluut met de chemo beginnen, dus wou geen risico's nemen. Verdict : 'swimmers ear' ! Geen echte middenoorontsteking, maar een ontsteking ergens in mijn oor, dat nu lokaal behandeld wordt met antibiotica. De timing is weer goed gekozen (?) maar volgens de dokter kan alles gewoon doorgaan morgen. Ik hoop dat de oncoloog er ook zo over denkt! Nu, het is niet te verbazen dat ik een swimmers ear heb, de voorbije dagen was het zo zalig op 't strand, dat we uren in de zee zaten, met ons body board de golven te trotseren (en gelukkig geen haaien gezien!). Ik heb er megahard van genoten, en voel me sterk om er morgen aan te beginnen. Maar het begint toch te kribbelen in m'n buik, een beetje bang voor het onbekende, niet goed wetende wat er gaat komen, hoe ik me ga voelen... Het klinkt misschien raar, maar ik ben 'blij' dat de chemo eindelijk gaat beginnen. Weet je, het 'hangt daar ergens', en je zit er naar toe te leven, je probeert je voor te bereiden, en eindelijk is het dan zover....

2008

Mijn voornemens voor 2008 ? Heel simpel...GENEZEN!! Ik hou me meestal niet aan m'n voornemens (wie wel??), maar voor dit voornemen ga ik vechten! Keihard ! time for relaxation good sleep someone to dance with someone to dream with ... a bit of adventure ... lots of good luck *** may you always have: love to share and ... friends that care ... Dat iedereen een mega-gigantisch fantastisch 2008 mag beleven !!