De chemo begint zich nu ook op Pieter te reflecteren en dat vind ik verschrikkelijk. De punten op school gaan pijlsnel naar beneden, ik ben gewoon te dikwijls, door de vermoeidheid, niet in staat hem te helpen met z'n leerstof, HEEL frustrerend. Ik wil met z'n juf gaan praten, maar ben gewoon te moe om tot bij de school te geraken pfffffff.
Hij droomt 's nachts dat kinderen me uitlachen omdat ik geen haar heb. Ik heb het hem nog eens heel duidelijk gevraagd of HIJ er een probleem mee heeft, maar hij zei me heel overtuigend van niet. Da's dan toch al een opluchting....
woensdag 27 februari 2008
stil
Dominique is gisteren voor een weekje naar Belgie vertrokken, Britt en Didier zijn sinds vanochtend ook terug richting Belgie. Er is nu een beetje een pijnlijke stilte in huis, maar een stilte die ik wel kan gebruiken, ben volledig uitgeput.
Zo moe, dat ik om de 5 minuten een huilbui heb, om totaal geen reden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Lieve Marie-France, het is misschien wat stiller in jullie huisje nu (hoewel, wie is de lawaaimaker: jij of Dominique - en het antwoord laat ik in het midden;-), wij denken veel aan je. Heb je graag nog iets van het Belgenland war Britt en didier niet aan gedacht hebben? Dan geef ik het mee met Dominique. karsten
Hallo Marie-France, uiteraard is dat voor Pieter heel belastend. Zijn mama, die er altijd als een rots in de branding stond, zijn mama is ziek. Hij moet enorm veel verwerken en wil vermoedelijk nog sterk zijn ook. Knuffel hem zoveel je kan, en wacht maar, die schoolresultaten beteren, samen met zijn dappere mama, zienderogen.
Hey Marie France, je zal wel heel moe zijn, maar gehad is toch maar gehad. Tja en dat van Pieter, ik weet wat het is als kind om een zieke mama te hebben. Ik zat in die tijd met zoveel vragen die ik niet durfde te stellen, bang om iemand te kwetsen. Ook op school zo weinig mogelijk erover zeggen om vervelende vragen te ontwijken... Als je een beter dagje hebt probeer dan toch maar met de juf te praten. Ik doe het ook telkens als ons moeke hervalt omdat onze kinderen een heel hechte band hebben met haar. Ik ben eigenlijk de laatste jaren pas gaan beseffen hoe belastend het voor mij al die tijd is geweest als kind. Ik heb geen trauma hé maar toch heb ik er heel nare herinneringen aan.Veel rust en sterkte met Pieter. dikke kus. Hilde
Dag lieve Marie-France!
Mijn reacties blijven weg maar dat wil niet zeggen dat ik eigenlijk niets zeggen wil, integendeel,
er is zoveel dat ik wil zeggen tegen je: woorden, zinnen, regels vol...
Er is zoveel dat ik zou willen doen voor jou: je 'n schouder bieden om op uit te huilen, een arm om je heen om je te troosten, een klein gebaar om je op te vrolijken...
Weet dat ik aan je denk en met je mee leef !
Een reactie posten