zenuwen

Nog een paar uurtjes, en we trekken vol goede moed naar de oncologie. Ik moet toegeven, de zenuwen gieren door mijn lijf. Pieter gaat gelukkig bij een vriendje spelen, dus daar hoef ik me geen zorgen om te maken. Hij weet dat ik vandaag voor m'n eerste chemo moet gaan, hij zegt er niks van, maar gisterenavond nam hij me plots heel stevig vast, hij zei niets, maar je kon voelen dat hij er toch bezorgd om is. Vannacht is hij bij me komen liggen, hij zei dat hij niet kon slapen. Tja, hoe ga je als 10-jarige ermee om ?? Ik ben zo moe van de laatste dagen zo slecht te slapen, hopelijk val ik in slaap tijdens mijn baxter... M'n oor doet nog altijd behoorlijk pijn, ik hoop echt dat mijn chemo vandaag kan doorgaan! Ik laat het jullie straks weten! Voor ik de chemo-club binnenstap, wil ik iedereen nog eens heel hartelijk bedanken voor jullie berichtjes op de blog, e-mail, sms, telefoontjes,.... Het is een enorme steun, voor mij, maar ook voor Dominique. Echt, super!!