maandag 14 januari 2008

haaruitval

Dikke tranen...mijn haar begint nu echt wel serieus uit te vallen. Ik wist dat het ging gebeuren, maar toch blijf je heel stiekem hopen dat je een uitzondering op de regel bent, en dat het niet zou uitvallen. Ik weet het, wat is nu haaruitval als je moet vechten voor je leven, maar toch... Het zal binnenkort de eerste keer zijn dat mijn schedel zichtbaar zal zijn, toen ik net was geboren had ik een stevige haardos. Ik citeer even mijn moeder, toen ze me zag:"Amai, 't is precies een aap"(dank u mama...). Ach, als de chemo voorbij is, groeit het wel terug, en kan ik er terug gaan uitzien als een aap ;-)

4 opmerkingen:

Anoniem zei

lieve zus,

ook met een Kojak-kopje zie ik je supergraag

Anita zei

Lieve Marie-France,
wat doet het me pijn voor je. Ik ween met je mee. Ik weet het is een heel moeilijk moment, troosten kunnen we je niet echt. Dit is weer een van de dingen die je moet verwerken. Maar weet, dat haar komt wel weer terug en naar 't schijnt, mooier dan voorheen. Weet je wat mijn jongste zoon vond toen mijn haar begon te vallen en ik het heb laten afscheren? Hij vond mij "super-sexy"! Is dat geen prachtig complement van een 16-jarige?
Ik ben echt met je begaan en stuur je een dikke knuffel.

Maria M zei

Ik vind dat persoonlijk ook heel moeilijk,maar je moet er door alvorens er weer dikke krulhaar gaat te voorschijn komen.
Dat hebben ze je zeker al meer gezegd, maar je moet het natuurlijk zelf ondergaan.
Ons Elly heeft het ook al meegemaakt. Gelukkig voor haar kan ze er vrij goed mee omgaan. De behandeling en uiteraard het resultaat zijn belangrijker.
Er zijn hier ook heel mooie aangepaste sjaaltjes te koop.
Veel sterkte verder met de behandeling.

Anoniem zei

Maar Marfke toch, van zodra die prachtige glimlach op je gezicht verschijnt doet een haartje meer of minder er niet toe... maar ik duim met je mee dat het weelderig mag wederkeren! ... en blijf je blog volgen... dikke kus