wachtkamers

We hebben het voorrecht gehad deze maand een record aantal doktersbezoeken af te leggen, en dus kennis gemaakt met zes verschillende wachtkamers. Hierdoor kunnen we een analyse maken van 'hoe gezellig is een wachtkamer in de Kaap'. Het is sowieso niet om echt vrolijk van te worden, je tijd te slijten in de wachtkamer, je zet je neer tussen een paar zieke mensen, en wacht tot de dokter tijd voor je heeft om je nog eens te onderzoeken en al dan niet pijn te doen. Het is overal hetzelfde, je meldt je aan bij de lieve dame van het onthaal en je krijgt een plankje met een 'inschrijvingsformulier' op. Hierop vul je je naam (haaa, Merrie-Froonz, what a nice name!), adres en wat vooral heel belangrijk is, je 'lidkaartnummer' bij je medisch fonds. Als je dat niet kan invullen wordt de kans gering dat je verder wordt geholpen. En dan kunnen we beginnen met ons onderzoek : kleur van de muren, soort literatuur, zitcomfort van de stoelen en niet onbelangrijk, de muziek. Beoordeling : algemeen gesproken zijn er geen klachten over de kleur van de muren, echter de schilderijen die er hangen zijn ALTIJD gedrochten. Landschapsschilderijtjes waarvan je alleen maar triestiger wordt door er naar te kijken. Literatuur : tijdschriften die alleen maar over gezondheid gaan, op een goed roddelboekje moet je niet rekenen. Zitcomfort : valt mee, tenminste als de wachttijd niet langer duurt dan 20 minuten, en je in de laatste 6 maanden geen lumbago hebt gehad. Muziek : hier is de grote struikelblok, over het algemeen heel rustige muziek, maar in de wachtkamer van de oncologie liep het volledig mis. Bij ons eerste bezoek was het volgens mij pure begrafenismuziek, goed om je een depressie te bezorgen van hier tot in Tokyo. De tweede maal dat we er zaten, werd de stemming opgevrolijkt met accordeonmuziek uit Tirol. Onze haren gingen rechtop staan, en Dominique deed alle moeite om zich te concentreren om z'n krant te lezen, zodat de hoempapa muziek aan hem voorbij zou kunnen gaan. Dus algemene quotatie : niet slecht, maar er is nog werk aan de winkel... euh wachtkamer. ik lul hier eigenlijk serieus uit mijne nek, maar je leest het toch maar he ;-)