Anderzijds voel ik me, sinds ik al een paar weken geen chemo meer heb gehad, al stukken beter. De vermoeidheid is een pak minder, al hebben ze me verwittigd dat dit met de bestralingen gaat terugkomen, maar da's niet erg, het misselijke gevoel is verdwenen en dat is wel dubbel zo prettig !
(mijn benen doen pijn, maar dat heeft volgens mij niets meer met de chemo te maken, maar heeft eerder te maken met van een brug af te springen :) )
3 opmerkingen:
Het gemis van een vader is zwaar,je weet wel he vader en dochter,zegt men hebben een speciale band,en ik geloof het.
Goed dat het al wat beter gaat met je , want ik ken het maar al te goed van Elly,willen maar te moe om iets te ondernemen.
Hier is het weer maar zuz en zo,en bij jullie?
Lieve Marie-France, in mijn ogen en met mijn gevoel doet moeder missen pijn, veel pijn (mama is op 25.5 reeds 15 jaar overleden) de pijn blijft, gaat niet over. Maar vader missen is voor mij niet te omschrijven. Sedert 31 jan. is mijn vader 2 jaar overleden, nog steeds kan ik er me niet bij neerleggen. Mijn vadertje, mijn held, mijn alles... en ik ben zoveel ouder dan jij. Ik heb het geluk gehad hem heel lang bij me te mogen houden en toch.?.... Ik begrijp je heeo goed, ik mis mijn vader ook nog elke minuut van de dag.
Gelukkig voel je je nu een beetje beter, geniet daarom van elk moment en denk eraan, dat gevoel kunnen ze je niet meer afnemen, zelfs niet meer met de zwaarste bestralingen.
Een fijne meidag en tot....
Lieve Marie-France
Ook mijn papa is er niet meer.... Net als jou is het overlijden nog zeer recent. Ik voel dat de pijn stilaan verdwijnt maar het gemis wordt elke dag heviger en sterker! Weet je, elke avond piep ik door m'n raam naar de donkere maar o zo mooie hemel. Ik zie vele sterretjes maar er zijn maar enkele sterretjes die héél héél héél opvallend dicht bij elkaar staan. Lieve Marie-France, dit is jouw papa, mijn papa én de papa en mama van Anita die ons door de stralen van hun fonkelende lichtje het signaal geven dat ze het daar goed hebben, gezellig samenzijn en stiekem over ons waken.... Ze hebben de weg gevonden, naar jou, naar Anita en naar mij, voor altijd. Zo zijn ze in onze gedachten en in ons hart vanop afstand zeer dichtbij!
Dikke knuffel,
hou je sterk!!
Een reactie posten