zondag 23 december 2007
papa
Het wordt de eerste keer in mijn leven dat ik papa geen 'prettige Kerst' kan wensen. En geloof me, dat doet pijn, veel pijn. Hij heeft een grote leegte in me achtergelaten, maar tegelijkertijd krijg ik nog steeds een warm gevoel als ik aan hem denk.
En dat zal altijd zo blijven.
Sinds het moment dat ik te horen kreeg dat ik kanker had, heeft mijn verdriet voor hem een ander plaatsje gekregen, ik voel gewoon heel sterk dat hij bij me is, en dat hij me gaat helpen me door een moeilijke periode te slepen.
Papa, we missen je erg.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Inderdaad, dat doet pijn wanneer je je papa geen kerst kan wensen. Ik zet zijn foto, mijn papa is ook vorig jaar overleden, samen met die van mama (overleden in 1993) onder de kerstboom, dat is zo mijn manier om hen een zalig kerstfeest toe te wensen.
Groetjes en prettige feestdagen.
Lieve Marie-France
Ik voel zo met je mee. Kerstmis is 'n periode van gezelligheid, tijd met je vrienden en familie,...
Je wilt iedereen die je graag ziet heel dicht bij je en bij onze papa's kan dit niet. Toch zijn ze heel dicht bij ons, in ons gedachten en heel diep in ons hart!
Ik heb mijn broer en zusjes geleerd om naar de sterren te kijken, signalen te sturen naar de sterren en er zonder meer vanuit te gaan dat de engeltjes die signalen opvangen en omzetten in de taal die wij spreken. Als ze knipperende fonkelende sterren zien, worden ze heel rustig en zien ze dit als een teken dat papa over ons waakt.
Wij worden heel rustig van die gedachte! Ik wou je dit enkel laten weten, in de hoop dat dit 'n hele kleine steun kan zijn!
Liefs
Sofie
gelukkig voor je Pa heb je hem als engelbewaarder in je hart gesloten,ik geloof daar ook sterk in.
Dit is ook onze eerste kerst zonder moeder,voelt heel raar,maar ik weet ze is diep in ons hart.
Een reactie posten