Ik heb Pieter gisteren beloofd dat als wanneer ik kaal ben, ik altijd iets op een hoofd zal dragen als er hier vriendjes van hem komen spelen.
"Ja, dat is ok, want anders ben ik embarrassed !"
Geweldig toch, hoe rechtuit een kind is.
Hallo, ik ben via Sofie har blogje op de jouwe beland. Ik begrijp je wondergoed. Ikzelf krijg nu vrijdag mijn laatste chemo, dan moet ik aan bestralingen beginnen en vervolgens nog eens 18 keer alle drie weken een bexter. Ik heb je volledig dagboekje gelezen en inderdaad meisje, de stemmingen kunnen van de ene moment op de andere wijzigen. Je voelt je heel even super om de minuut later je rot en down te voelen. Je zal inderdaad nog moeilijke periode doormoeten, maar geloof me, het is te doen. Wat betreft je haar, ik vond dat ook vreselijk, maar al bij al is het niet zo erg. Mijn zoon van 16 vond het zelfs zeer "sexy". Ik wens jou en je gezin veel moed om de chemoperiode door te komen en zal je volgen op je blogje. Groetjes vanuit Brussel. (ik schrijf het monster ook van mij af, mijn blogadres: http://anita-angele.skynetblogs.be/
Ik wil je heel graag bedanken voor je berichtje op m'n blog...
Kinderen zijn rechtuit. Zelf heb ik geen kindjes maar wel jongere zussen en een broertje. Kaal worden ervaar ik als iets heel ergs. Ik kan het niet aanvaarden. Anderzijds kan ik het ook niet tegen houden en moeten we maar denken dat 't voor 't goeie doel is: 't is om beter te worden. Ik kocht onlangs een pruik en draag sjaaltjes. Eerst wilden de kids dat ik m'n pruik opzette en sjaaltjes aan deed, nu doet het er niet meer toe en vertellen ze gewoon aan wie ze het willen vertellen dat ik bijna kaal ben. Het is moeilijk maar we moeten erdoor!
2 opmerkingen:
Hallo,
ik ben via Sofie har blogje op de jouwe beland. Ik begrijp je wondergoed. Ikzelf krijg nu vrijdag mijn laatste chemo, dan moet ik aan bestralingen beginnen en vervolgens nog eens 18 keer alle drie weken een bexter.
Ik heb je volledig dagboekje gelezen en inderdaad meisje, de stemmingen kunnen van de ene moment op de andere wijzigen. Je voelt je heel even super om de minuut later je rot en down te voelen. Je zal inderdaad nog moeilijke periode doormoeten, maar geloof me, het is te doen. Wat betreft je haar, ik vond dat ook vreselijk, maar al bij al is het niet zo erg. Mijn zoon van 16 vond het zelfs zeer "sexy".
Ik wens jou en je gezin veel moed om de chemoperiode door te komen en zal je volgen op je blogje.
Groetjes vanuit Brussel.
(ik schrijf het monster ook van mij af, mijn blogadres: http://anita-angele.skynetblogs.be/
Ik wil je heel graag bedanken voor je berichtje op m'n blog...
Kinderen zijn rechtuit. Zelf heb ik geen kindjes maar wel jongere zussen en een broertje. Kaal worden ervaar ik als iets heel ergs. Ik kan het niet aanvaarden. Anderzijds kan ik het ook niet tegen houden en moeten we maar denken dat 't voor 't goeie doel is: 't is om beter te worden.
Ik kocht onlangs een pruik en draag sjaaltjes. Eerst wilden de kids dat ik m'n pruik opzette en sjaaltjes aan deed, nu doet het er niet meer toe en vertellen ze gewoon aan wie ze het willen vertellen dat ik bijna kaal ben. Het is moeilijk maar we moeten erdoor!
Veel sterkte!
Sofie
Een reactie posten