frustratie

De laatste weken ben ik ontzettend gefrustreerd. Mijn geheugen lijkt 1 grote kaas met gaten. Niet zomaar gaten, ENORME gaten. Grotten. Kraters.

Het is nog maar eens een niet zo'n erg prettig bijverschijnsel van de chemo.
Op dit moment heb ik het weer, daarnet wist ik nog wat ik wilde schrijven, en nu zit ik weer te raden over wat ik net dacht. Het is ontzettend frustrerend. Het is met momenten best genant, als we bij vrienden zijn en ze hebben net iets verteld, weet ik 2 minuten daarna al niet meer waarover het ging. Of bij de fitness heeft een trainer net uitgelegd hoe een toestel werkt en op welk niveau ik het moet toepassen, 1 minuut later heb ik al geen flauw benul meer van hoe het werkt. En da's nog maar een fractie van wat ik allemaal vergeet, de rest kan ik nl. niet onthouden hahahahahah.
M'n betonnen geheugen laat me serieus in te steek. Ik vrees dat het nog wel even zal duren...