
Op algemene aanvraag stuur ik hier een foto bij van m'n oh zo weelderige haardos (jaja, lach maar...) De foto is in zwart/wit, da's nl. ook m'n haarkleur :)
(ik bedek m'n gezicht om jullie te beschermen tegen rondvliegende bacillen!)
Op algemene aanvraag stuur ik hier een foto bij van m'n oh zo weelderige haardos (jaja, lach maar...) De foto is in zwart/wit, da's nl. ook m'n haarkleur :)
(ik bedek m'n gezicht om jullie te beschermen tegen rondvliegende bacillen!)
Het is morgen net 1 jaar geleden dat je uit ons leven weggleed. Na een oneerlijk gevecht van amper 7 maanden heb je de strijd tegen kanker verloren. De laatste week die we met je doorbrachten, was enorm intens. Elke seconde komt nu weer terug, ook Britt herleeft het allemaal terug.
Weet je nog, papa, dat we je zeiden dat we wel ok gingen zijn, dat je rustig mocht gaan ? Ik moet je iets vertellen, papa...De pijn van het gemis is voor ons met momenten heel ondraaglijk geweest, en het is het soms nog...
Toen ik op 1 november het nieuws kreeg dat ik borstkanker had, stortte m'n wereld nog verder in elkaar. Volgens de dokter was de kanker al 2 jaar stilletjes aan het broeien maar dat door m'n intense verdriet om jou, de kanker echt is uitgebroken. Ik heb chemo achter de rug en ben nu bezig met bestralingen. Tijdens de vele afschuwelijk momenten van de chemo, wou ik de strijd opgeven en naar jou toekomen. Maar dan dacht ik terug aan jouw vechtlust en dat zette me weer op 'het goede spoor'.
Een tijd terug schreef Pieter zijn allergrootste wensen op. Helemaal bovenaan stond "Dat opa nog zou leven", zijn 2de wens was "Dat mama helemaal zou genezen". Aan zijn 1ste wens kunnen we jammer genoeg niets meer doen, aan z'n 2de wens werk ik nu keihard...
Lieve papa, we beloofden jou dat we ok gingen zijn, en dat gaat ook zo zijn. We moeten nog een paar zure appels doorbijten, maar dat komt wel goed. We zullen er voor zorgen dat je trots kan zijn op je dochters!
We zien je graag! x
Elke dinsdag, na de bestraling, moet ik even binnenspringen bij de oncologe. Ze wist me te vertellen dat m'n nieren ok blijken te zijn. Als het goed nieuws is, mag het ook verteld worden he! Ik moet ze wel blijven laten nakijken, maar da's zoals de rest van mijn lichaam ook zo het geval, so what's new...
Ze vond m'n haar schitterend. Dank u dokter !
Toen ik door ging, zei ze nog :"Hang in there!" Wel dokter, ben ik nu eens echt van plan !
Ik zou zo graag eens positief nieuws horen. Het is begonnen met "het is waarschijnlijk een melkkliertje in je borst", dan bleek het kanker te zijn, een groot deel van m'n borst wordt weggenomen, de klieren werden verwijderd omwille van de uitzaaiingen, ik krijg geen volledige chemokuur want m'n lichaam kan het niet aan, er is 'iets' op de lever te zien, en nu weer zijn het m'n nieren die er vreemd uitzien.
Wat is er nog goed aan mij ??
Mijn bestraling van morgenvroeg is verplaatst naar morgenavond, want het onding (bestralingstoestel) is tegen morgenochtend nog niet hersteld ....
De dokter zei dat ze op de foto's een cyste had gezien op m'n lever. Dat wordt eerstdaags verder bekeken met een echografie. Ik was zo geschrokken van het nieuws dat spontaan de tranen weer opkwamen.Het zal waarschijnlijk wel niets zijn, maar de angst zit er nu toch weer in bij mij.
Anderzijds voel ik me, sinds ik al een paar weken geen chemo meer heb gehad, al stukken beter. De vermoeidheid is een pak minder, al hebben ze me verwittigd dat dit met de bestralingen gaat terugkomen, maar da's niet erg, het misselijke gevoel is verdwenen en dat is wel dubbel zo prettig !
(mijn benen doen pijn, maar dat heeft volgens mij niets meer met de chemo te maken, maar heeft eerder te maken met van een brug af te springen :) )